Είκοσι χρόνια μετά το «Roger & Me», ο Michael Moore επιστρέφει σε μια θεματική που τον έχει απασχολήσει καθ' όλη τη διάρκεια της καριέρας του. Στο επίκεντρο του «Capitalism: A Love Story» είναι ο έρωτας της αμερικανικής κοινωνίας με τον καπιταλισμό. Οι Αμερικανοί πολίτες μαθαίνουν από νεαρή ηλικία να αγαπούν τον καπιταλισμό. Μαθαίνουν ότι οποιοδήποτε άλλο σύστημα, που θέτει περιορισμούς στην ιδιωτική πρωτοβουλία, είναι ο Σατανάς αυτοπροσώπως - που ως γνωστόν φορά το προσωπείο του σοσιαλισμού.
Μαθαίνουν να ζουν υπό το φόβο του εκσοσιαλισμού , κάτι που θα σήμαινε αυτομάτως , λένε, την βεβήλωση του "american way of life". Μέσα από το φιλμ του λοιπόν ο Moore παραθέτει αρχικά μερικές μορφές καπιταλισμού και εν συνεχεία προσπαθεί να καταρρίψει σιγά σιγά το σύστημα στο οποίο έχει στηριχτεί η κοινωνικοοικονομική δομή της χώρας του. Η προσπάθειά του αυτή άλλοτε αποδίδει καρπούς και άλλοτε όχι. Γιατί για ακόμα μια φορά δε διστάζει να πέσει στο λαϊκισμό. Γιατί ενώ καταδικάζει τα μέσα προπαγάνδας που χρησιμοποιούν οι μηχανισμοί του συστήματος για να πείσουν τον κόσμο για την ορθότητά του, την ίδια στιγμή χρησιμοποιεί τα ίδια ακριβώς μέσα για να πείσει για την ορθότητα των επιχειρημάτων του!
Κι αφού η πρώτη ώρα περνά κάπως έτσι ακολουθεί ένα ημίωρο φωτιά, ένα ημίωρο που ο αμφιλεγόμενος ντοκυμαντερίστας βάλλει κυριολεκτικά κατά πάντων, ένα ημίωρο που η ένταση ανεβαίνει και το φιλμ σε συνεπαίρνει. Κι ενώ είσαι έτοιμος να ζητωκραυγάσεις, σου τραβά το χαλί κάτω από τα πόδια. Πλέκει ένα αχρείαστο εγκώμιο για τον τωρινό πρόεδρο των ΗΠΑ, λέει λίγο πολύ ότι συνεργάτες του Ρούζβελτ είναι εκείνοι που ήρθαν και διακήρυξαν την ανάγκη προστασίας των ανθρώπινων δικαιωμάτων στην Ευρώπη και ότι δίχως αυτούς οι διεθνείς συμβάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων θα ήταν σήμερα ένα όνειρο απατηλό... Κόψε κάτι!
Κι εκεί που λες 'πάει, το έχασε το παιχνίδι ο Michael', έρχεται ένας συγκινησιακά φορτισμένος επίλογος όπου ο Moore δηλώνει ότι έχει κουραστεί όλα αυτά τα χρόνια να αντιστέκεται μόνος του στις μεθοδεύσεις των ισχυρών και καλεί τον αμερικανικό λαό να βγει στους δρόμους! Και σκέφτεσαι μετά ότι ο αμερικανός πολίτης(στον οποίο απευθύνεται πρωτίστως ο Moore) δεν έχει μάθει να διεκδικεί τα δικαιώματά του, δεν σηκώνεται από τον καναπέ να βγει στους δρόμους και να φωνάξει. Και τελικά δίνεις άφεση αμαρτιών στον Moore! Βοηθά και το γεγονός ότι τα ανδραγαθήματά του είναι συχνά διαολεμένα απολαυστικά
Επίσημη συμμετοχή στα φεστιβάλ Βενετίας 2009 και Τορόντο 2009
στo Open Award 2009 και Leoncino d'oro Award 2009 στο Φεστιβάλ Βενετίας 2009
Πρωταγωνιστούν: Thora Birch,Michael Moore,William Black,John McCain,Sarah Palin
www.cinemanews.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου