ΤΑ ΝΕΑ ΤΟΥ ΜΠΙ-ΚΟΥ-ΤΙ
ΚΑΛΟ ΤΑΞΙΔΙ ΝΙΚΟΤον Νίκο τον γνώρισα το 1992 στον ραδιοφωνικό ΣΚΑΙ. Ήταν τόσο πληθωρικός που στην αρχή τον αντιμετώπισα τουλάχιστον με επιφύλαξη για να μην πω με φόβο . Εγώ πήγα στον ΣΚΑΙ προερχόμενη από τον ΑΝΤΕΝΝΑ. Ο Κακαουνάκης τότε στο ρεπορτάζ αποτελούσε το λάβαρο στον αγώνα του ΣΚΑΙ εναντίον της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Ήταν τότε που είχε ξεσπάσει η ιστορία των υποκλοπών ……
Η φιγούρα του , η φωνή του και οι τρόποι του εξαιρετικά ιδιαίτεροι .Στην τηλεόραση του ΣΚΑΙ, τον έζησα και ως γενικό διευθυντή ενημέρωσης . Κάποια στιγμή , σε μια σύσκεψη, με φώναξε και μου είπε, πως θα έβλεπα την περίπτωση να κάνω ρεπορτάζ σε μεγάλα νυκτερινά κλαμπ.
Με εξέπληξε που ένας «ρεπόρτερ πεζοδρομίου» όπως ο Νίκος, ήθελε να εντάξει στο δελτίο ειδήσεων , ρεπορτάζ που αφορούσε την διασκέδαση της νεολαίας. Δέχτηκα να το κάνω. Όταν γύρισα και είδε ότι είχα κάνει stand up στο κλαμπ Μερσέντες τότε , μαζί με τον Βασίλη Τσιλιχρήστο στην κονσόλα του d.J, με φώναξε για να μου δώσει συγχαρητήρια.
Έτσι και πήρα το πράσινο φως για να γυρίζω σε όλα τα στέκια, ροκάδικα και ελληνάδικα ,ρεπορτάζ που αφορούσαν σε νέα συγκροτήματα , αφίξεις καλλιτεχνών, συνεντεύξεις στο Ρόδον, μέχρι που φτάσαμε να πάρουμε τα δικαιώματα ως ΣΚΑΙ τότε, για να μεταδώσουμε απευθείας την συναυλία των PRODIGY στο θέατρο των βράχων, μια συναυλία που σταμάτησε πριν καν αρχίσει εξαιτίας επεισοδίων.
Παραλίγο να καούμε ζωντανοί, αφού οι μολότοφ εσκάγανε μέσα στο βαν του σταθμού, ο Δημήτρης ο Βυθούλκας χειριστής του γερανού, γλύτωσε από θαύμα την πτώση και εμείς αντί να μεταδίδουμε συναυλία μεταδίδαμε ρεπορτάζ για τραυματίες και δακρυγόνα .
Αν είχα βάλει στοίχημα το δεξί μου χέρι, ότι ο Νίκος ως διευθυντής ενημέρωσης θα έδινε το οkey για μετάδοση απευθείας του συγκεκριμένου γκρουπ , θα ήμουνα κουλή.
Και όμως , άκουγε την πρόταση του οποιουδήποτε συνεργάτη για το οποιοδήποτε θέμα και ένοιωθες ότι «θέματα θαμμένα στο ντουλάπι» μπορούσαν να γίνουν ρεπορτάζ και να «παίξουνε αέρα» αν τα έδινες στον Κακαουνάκη.
Ο Κακαουνάκης, τον οποίο ο Νίκος Μαστοράκης είχε αποκαλέσει «γιδοβοσκό» , απέδειξε σε μένα τότε ότι παρακολουθούσε τις εξελίξεις και έβλεπε μπροστά.
Θα μπορούσα σήμερα να πω ότι πίστευε από το 1997 σε θεματολογία life style για το δελτίο ειδήσεων και γι αυτό έδωσε χώρο, σε πολλά νέα παιδιά να παρουσιάζουν εκπομπές στο κανάλι.
( Μεταξύ εκείνων που πίστεψε ήταν ο Ευαγγελάτος, σίγουρα, η Ευη Φραγκάκη , η Αλεξάνδρα Καπελετζή ,ο Δημήτρης Αυγέρος, ο Χρίστος Βασιλόπουλος, ο Δημήτρης Μάρκος).
Την εποχή , λίγο πριν μπει ο ΣΚΑΙ στις μεγάλες περιπέτειες του 1998 , οι ρήξεις του με την Λιάνα Κανέλλη ήταν αλησμόνητες.
Μια νύχτα, η Λιάνα, ενώ ο Ολυμπιακός είχε σαρώσει στο Καραισκάκη, δεν εννοούσε να «κόψει» την εκπομπή της «εδώ και τώρα» για να μεταδώσει τους πανηγυρισμούς στο λιμάνι.
Ο Νίκος είχε κατέβει στον κοντρόλ και μαζί με τον αξέχαστο Νίκο Χρυσαφόπουλο , την «διέταζαν» σχεδόν, να «κόψει» για να δώσει εικόνα ο ΣΚΑΙ από το λιμάνι που «καιγόταν»
Η Λιάνα απτόητη συνέχιζε την εκπομπή της με θέμα το βιβλίο (!!!) και καλεσμένο στο στούντιο τον Καστανιώτη ( !!!) …Δεν θα ξεχάσω ποτέ, ότι μετά την εκπομπή η οργή του Κακαουνάκη… κάλυψε σε αντήχηση τους πανηγυρισμούς των οπαδών του Θρύλου.
Με την Λιάνα είχανε, θα μπορούσε να πει κανείς, χαοτικές διαφορές, όμως έχω ακούσει την Κανέλλη να λέει ότι αν είχε εφημερίδα, υπεύθυνο του ρεπορτάζ θα έκανε τον Νίκο Κακαουνάκη.
Δεν θυμάμαι ποτέ να μου είχε μιλήσει άσχημα, αντιθέτως.
Εγώ τον θεωρούσα εργασιομανή και σκληρό άνθρωπο, μέχρι που μια μέρα, τον είδα για πρώτη φορά «κομμάτια» ..Τον ρώτησα τι είχε συμβεί και εκείνος , σχεδόν συντετριμμένος μου μίλησε για ένα κουτάβι που μεγάλωνε στο σπίτι της Αίγινας και του είχε πεθάνει.
Τότε είδα μια εντελώς άλλη πλευρά του Νίκου, όπως την είδα και τις στιγμές που μίλαγε για την μάνα του , για το Καστέλι, για τους φίλους του στα Χανιά, για την οικογένειά του …
Δημιούργησε γύρω του μια σχολή δημοσιογράφων.
Θυμάμαι ότι το μικρόφωνο το έλεγε «ματσούκι» και επέμενε ότι δημοσιογράφος, χωρίς ρεπορτάζ δρόμου δεν γίνεται.
Αυτό μου άρεσε σε εκείνον. Γύρναγε στο δρόμο, με το «ματσούκι» και μάζευε πληροφορίες από παντού.
Δεν θα ξεχάσω, την βραδιά, που μας μάζεψε στον ΣΚΑΙ , όσοι είχαμε απομείνει και μας έκανε την δραματική αλλά ξεκάθαρη δήλωση :«Παιδιά παίξαμε και χάσαμε» …..
Ήταν η νύχτα εκείνη που είχε δοθεί εντολή στον Νίκο Μήλα τον τεχνικό διευθυντή του ΣΚΑΙ, να ετοιμάσει κρόουλ που θα ενημέρωνε τους Έλληνες τηλεθεατές ότι : «Ο ΣΚΑΙ πλέον ανήκει στην ιστορία ……».
Το δραματικό διάστημα που είχε προηγηθεί εκείνης της νύχτας, ο Κακαουνάκης είχε μείνει, εμψυχώνοντας τους εναπομείναντες…
Δεν θα λησμονήσω ότι , παρά το γεγονός ότι γράφω εδώ και γνωρίζοντας την σχέση που είχε με τον Μάκη, κάθε φορά, μα κάθε φορά που έλεγα ή έγραφα κάτι που το εκτιμούσε εκείνος ως επιτυχία του ρεπορτάζ , μου τηλεφωνούσε για να με παινέψει, όπως είχε την μαγκιά να μου λέει «δεν το ξέρω εγώ, για πες μου εσύ τι νομίζεις».
Ο Νίκος ήταν ένας από τους τελευταίους των Μοικανών στο ρεπορτάζ . Ήταν ένας ακόμη από εκείνους που με έπεισαν ότι ο δημοσιογράφος κρίνεται στον δρόμο και όχι στα γραφεία
Καλό ταξίδι Νίκο .
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου