Μαθητές αντιρρησίες ... παρέλασης

Μαθητές αρνούνται να «περπατήσουν χωρίς λόγο», «άσκοπα και κουραστικά», σε «επιδείξεις στρατιωτικής πειθαρχίας»

Oλο και μικρότερης ηλικίας μαθητές αποφασίζουν να μην κατέβουν με το τμήμα του σχολείου τους στην παρέλαση. Το... έργο, κατά την έκφραση που χρησιμοποιούν στη δική τους αργκό, τους θυμίζει άλλες εποχές, δεν καταλαβαίνουν τη σκοπιμότητα που υπηρετεί, εν ολίγοις δεν τους λέει τίποτε. « Εδώοι περισσότεροι μαθητές, ακόμη και όσοι παρελαύνουν περήφανα, δεν γνωρίζουν τι συνέβη την 25η Μαρτίου του 1821, που εορτάζουμε...
...την ερχόμενη Πέμπτη, ή την 28η Οκτωβρίου του 1940», λέει ο Δημήτρης Νικολαΐδης, πρωτοετής φοιτητής σήμερα, ο οποίος έκανε την πρώτη και τελευταία του παρέλαση πριν από... κάμποσα χρόνια, στην Γ΄ Δημοτικού!

Η εθνική εορτή πλησιάζει και η συζήτηση φουντώνει στα σχολεία της χώρας. Κάποτε ήταν οι αλλοδαποί μαθητές-σημαιοφόροι. Σήμερα πυκνώνουν οι πιτσιρικάδες που δεν επιθυμούν να συμμετέχουν στην παρέλαση, ανοίγοντας ξανά την κουβέντα για το θέμα. Οι... αρνητές έχουν πλέον «συμμάχους» σε αυτή την απόφαση τους γονείς τους, οι οποίοι τους υποστηρίζουν χωρίς δεύτερη σκέψη: «Εχουν κρίση για να αποφασίζουν μόνα τους αν θα πάρουν μέρος ή όχι στις παρελάσεις» λένε οι περισσότεροι, όπως η μητέρα της Χρύσας και του Ιάσονα. Χρύσα και Ιάσων
Η Χρύσα είναι μόλις 9 ετών. Πηγαίνει στην Δ΄ Δημοτικού, σε σχολείο της Θεσσαλονίκης. Αν και μικρή, πριν από λίγες ημέρες ενημέρωσε τη μητέρα της ότι δεν θέλει να συμμετάσχει στην παρέλαση: « Δεν περπατάω χωρίς λόγο» δήλωσε ορθά κοφτά, εξηγώντας ότι «δεν μπορεί να βρει νόημα στις παρελάσεις. Είναι άσκοπο και κουραστικό». Το ανακοίνωσε ήδη και στο σχολείο της και όπως λέει δεν συνάντησε καμία αντίδραση από δασκάλους και συμμαθητές.

Τα δύο τελευταία χρόνια παρακολουθούσε τον 15χρονο σήμερα αδελφό της Ιάσονα, μαθητή της Γ΄ Γυμνασίου πια, να μην πηγαίνει στις παρελάσεις. Ο νεαρός μιλώντας στο «Βήμα» δηλώνει «αντιμιλιταριστής» και ότι από την αρχή του Γυμνασίου αρνείται να παρελάσει . «Είναι μια επίδειξη στρατιωτικής πειθαρχίας από μαθητές και παραπέμπει σε εποχέςόπου δεν υπήρχε ελευθερία λόγου και έκφρασης», ενώ όπως σημειώνει υπάρχει και το οικονομικό ζήτημα: «Στη σημερινή εποχή που ο κόσμος αντιμετωπίζει σοβαρά οικονομικά προβλήματα, σε μια περίοδο κρίσης, δεν είναι σωστό να γίνονται δαπανηρές εκδηλώσεις». Ο Ιάσονας δεν είναι ο μοναδικός από το σχολείο του που δεν θα παρελάσει. Αλλοι πέντε συμμαθητές του από την ίδια τάξη δεν θα συμμετάσχουν στην παρέλαση.

Η μητέρα τους κυρία Ελεάννα Ιωαννίδη στηρίζει την απόφαση των παιδιών της και τονίζει ότι «θεωρώ αντιπαιδαγωγικές τις παρελάσεις επειδή επιβάλλουν πειθαρχία στρατιωτικού τύπου, κάτι που δεν μπορούν να κατανοήσουν τα παιδιά». Στόχος είναι, συμπληρώνει, τα παιδιά να απολαμβάνουν αυτό στο οποίο συμμετέχουν και να το κατανοούν, όχι να λαμβάνουν μέρος επειδή... «έτσι πρέπει».

Οι εκπαιδευτικοί

«Τα τελευταία χρόνια έχει αναπτυχθεί έντονος προβληματισμός για το αν οι παρελάσεις βοηθάνε στην ανάπτυξη της ιστορικής συνείδησης των μαθητών» τονίζει προς «Το Βήμα» το μέλος του διοικητικού συμβουλίου της ΟΛΜΕ Θέμης Κοτσιφάκης. «Κατ΄ αρχήν έχουν έντονο στρατιωτικό χαρακτήρα και εκτός αυτού συμβάλλουν στο να αναπτύσσονται οι διακρίσεις- οι ψηλοί και οι κοντοί, οι Ελληνες και αλλοδαποί κτλ. Ισως έπρεπε να αντικατασταθούν με άλλες μορφές εκδηλώσεων, που πρέπει να γίνονται στο σχολείο με τη συμμετοχή των μαθητών, οι οποίες θα τους βοηθούν να αποκτήσουν ιστορική γνώση και να επικεντρώνονται στα συμπεράσματα που θα μπορούσε να βγάλει κάποιος σήμερα από το ιστορικό αυτό γεγονός» τονίζει ο κ. Κοτσιφάκης. Σημειώνει επίσης ότι: «Στην πραγματικότητα η συμμετοχή των μαθητών δεν είναι υποχρεωτική. Βέβαια υπάρχουν περιστατικά, κυρίως σε μικρές κοινωνίες, που ασκούνται κάποιες έμμεσες πιέσεις προς τους μαθητές, αλλά αυτές αποτελούν μάλλον την εξαίρεση». Στο ίδιο μήκος κύματος είναι και το κείμενο που υπογράφουν μέλη του Συλλόγου Διδασκόντων του 1ου Πειραματικού Δημοτικού Σχολείου Θεσσαλονίκης με τίτλο «Ανακοίνωση για την επιβολή συμμετοχής του σχολείου μας στην παρέλαση». Οι εκπαιδευτικοί επισημαίνουν ότι υπήρξε «άνωθεν επιβολή συμμετοχής του σχολείου στην παρέλαση για δεύτερη συνεχή χρονιά» και προσθέτουν ότι «η μαθητική παρέλαση (και μάλιστα στρατιωτικού τύπου) δεν αντέχει ούτε τη στοιχειώδη κριτική προσέγγιση από οποιαδήποτε σύγχρονη παιδαγωγική σκοπιά, καθώς όλα στην παρέλαση παραπέμπουν σε παιδαγωγικούς αρχαϊσμούς στρατιωτικού τύπου. Για αυτό και όλη η προετοιμασία είναι μια ξεκομμένη δράση στον χώρο του σχολείου».