Μόνος κερδισμένος ο Παναθηναϊκός!

Η είδηση έπεσε σαν… βόμβα. Όποιος και να πει ότι περίμενε τέτοια απόφαση από τον Γιάννη Βαρδινογιάννη και συνολικά την οικογένεια Βαρδινογιάννη, θα είναι ψεύτης. Και ασφαλώς δεν είναι απλό πράγμα το να προσφέρεις δωρεάν, να χαρίζεις το 25% των μετοχών σου σε έναν άνθρωπο που είχες πει πριν μερικούς μήνες ότι είναι «ρίψασπις».
Ναι, τον ενόχλησαν οι αντιδράσεις του κόσμου. Αλλά αλήθεια ρε παιδιά...
...πόσα χρόνια τώρα έχουμε τα ίδια και χειρότερα συνθήματα από την εξέδρα; Τότε γιατί δεν αντιδρούσε με ανάλογο τρόπο;

Και στην τελική, για να το θέσουμε ακόμη πιο απλά. Κανέναν μα κανέναν Παναθηναϊκό δεν πρέπει να ενδιαφέρει το πώς και το γιατί. Η ουσία είναι μία, ότι στην ομάδα γράφεται ιστορία. Μετά από το 1979, το πλειοψηφικό πακέτο των μετοχών αλλάζει χέρια, αν δεν υπάρξουν μεγάλες εκπλήξεις στο ραντεβού της Τετάρτης.

Ξεκάθαρα ο κόσμος έπαιξε καθοριστικό ρόλο στη διαφαινόμενη νέα εποχή της ΠΑΕ. Επίσης, όπως και να χαρακτηρίσει κανείς την κίνηση του Γιάννη Βαρδινογιάννη-από κίνηση μεγαλοσύνης μέχρι αναγκαστική έξοδο-το δεδομένο είναι πως αυτό που έκανε τον ανεβάζει έστω και στο ελάχιστο στα μάτια όλων.

Επειδή τον τελευταίο καιρό έχουμε συνηθίσει να… διαβάζουμε πίσω από τις λέξεις τα πάντα στον Παναθηναϊκό, αυτή τη φορά δεν θα το κάνουμε. Τα πράγματα είναι ξεκάθαρα. Ανδρέας Βγενόπουλος και Νικόλας Πατέρας είναι έτοιμοι να πάρουν στα χέρια τους την ΠΑΕ. Ο τέως πρόεδρος θα ξαναγίνει νυν, ο κόσμος θα είναι στο πλευρό τους.

O Παύλος Γιαννακόπουλος δήλωσε ότι έδωσε την συγκατάθεσή του στην απόφαση του Γιάννη Βαρδινογιάννη. Άρα τι μένει; Τίποτα. Όλα καλά, όλα ιδανικά. Από την όλη ιστορία ο μόνος κερδισμένος είναι ο Παναθηναϊκός. Οι χαρακτηρισμοί ανάμεσα στους μεγαλομετόχους, εξαφανίστηκαν και ξεκάθαρα η μιζέρια θα αποτελέσει παρελθόν. Όλα αυτά αποτελούν το πρώτο και βασικότερο εχέγγυο επιτυχίας. Το έχουμε πει εδώ και καιρό: Μοναδικό πρόβλημα της εξαιρετικής ομάδας που έχει φτιάξει ο Παναθηναϊκός, ήταν οι εσωτερικές κόντρες ανάμεσα στους μετόχους. Όλα αυτά, αποτελούν δυσάρεστη ανάμνηση. Και την Τετάρτη θα σφραγιστεί η αλλαγή σελίδας στο «τριφύλλι».

Μια αλλαγή σελίδας που γεννά ελπίδα, δυναμική που όσο θυμόμαστε τους εαυτούς μας αυτή η ομάδα δεν την είχε και συσπείρωση. Ότι… χαλινάρι υπήρχε, πετάχτηκε. Η δύναμη του συλλόγου τώρα θα γίνει κατανοητή απ’ όλους.
Απλά και ξεκάθαρα λόγια. Παναθηναϊκά. Τα πίσω από τις λέξεις και μήπως κρύβεται κάτι και μήπως εννοεί το άλλο ο τάδε και μήπως η όλη ιστορία είναι πολύ καλή για να είναι αληθινή, δεν μας αφορούν και δεν ασχολούμαστε τουλάχιστον αυτή τη στιγμή. Βαρεθήκαμε το δηλητήριο, βαρεθήκαμε τη μιζέρια, σε εποχές που έχεις κάνει το νταμπλ, σε εποχές που έχεις ομάδα για μεγάλα πράγματα, σε εποχές που δεν σε φοβίζει το παρασκήνιο (ειδικά μετά την διαφαινόμενη επιστροφή Πατέρα).

Όλα τα υπόλοιπα θα τα δούμε την Τετάρτη στην συνάντηση των τριών (Βαρδινογιάννη-Βγενόπουλου-Πατέρα). Όλα συγκλίνουν στο ότι δεν θα αλλάξει κάτι. Άλλωστε, οι όποιες διαφωνίες υπάρχουν ή θα υπάρξουν, φαντάζουν πολύ μικρές για να αλλάξουν την ιστορία. Γράψτε το λοιπόν από τώρα. Το πρωτάθλημα κρίθηκε την Δευτέρα 6 Σεπτεμβρίου 2010. Και τα καλύτερα είναι μπροστά μας.

Υ.Γ.: Αν η φήμη που θέλει τον Τζίγκερ να ασχολείται με τον Ερασιτέχνη επαληθευτεί, τότε τα όσα έχουν συντελεστεί ο πιο αισιόδοξος «πράσινος» υποστηρικτής δεν μπορούσε να τα ονειρευτεί.

Υ.Γ.2: Πολύς λόγος γίνεται για την περίφημη δέσμευση που ζητά ο Γιάννης Βαρδινογιάννης για να μην πωληθεί κανείς πρωτοκλασάτος παίκτης. Και ήδη το μυαλό αρκετών πήγε στον Νίνη. Μην τρελαίνεστε πάντως. Αν η Μάντσεστερ δώσει τα 10 εκατ. και ο… Ομπάμα να ήταν ιδιοκτήτης δεν θα μπορούσε να κάνει κάτι. Η ρήτρα βλέπετε…

theplayer.gr