ΜΕΤΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΑ ΒΙΔΟ ΚΑΙ Η ΠΟΠΗ ΔΙΑΜΑΝΤΑΚΟΥ ΤΑ ΧΩΝΕΙ ΑΓΡΙΑ ΣΤΗ ΣΙΣΣΥ ΦΕΙΔΑ ΚΑΙ ΤΟ ΝΙΚΟ ΣΑΜΟΙΛΗ

Περιδιαβαίνουμε τις δυστυχείς ατραξιόν σαν επισκέπτες σε μια τηλεντίσνεϊλαντ και όχι ως πολίτες με συνείδηση
Το γνωρίζατε αυτό; «Μια υπερσύγχρονη πόρτα ασφαλείας μπορεί να σας προσφέρει τη σιγουριά και την ασφάλεια που έχει λείψει από τις ζωές σας». Αυτό ισχυριζόταν ο «αφηγητής» του «Σπίτι από την αρχή» (Αlpha) ότι θα απολαύσει μια μάνα με την κόρη της που ζούσαν στη φτώχεια. Γνωρίζατε, μήπως, ότι το μυστικό της ευτυχίας είναι τοίχοι δωματίων από ψεύτικα τουβλάκια σε στυλ γαλλικού εξοχικού, θερμαντικά που μοιάζουν με πίνακες ζωγραφικής και ψεύτικος χλοοτάπητας στη βεράντα;

Γιατί ακριβώς αυτά μας προτείνει σε ένα κρεσέντο διαφημιστικού κυνισμού το ανωτέρω ριάλιτι, που κάνει τη φτώχεια ανθρώπων ταλαιπωρημένων από τη ζωή φόντο δυστυχίας για να προβληθεί πάνω του λαμπερός και πολύχρωμος ο κόσμος των φαντεζί αντικειμένων. Ο κόσμος μιας κοινωνίας των υλικών υποσχέσεων. Αυτές ακριβώς που πληρώνουμε ήδη, οι κοινωνίες της κρίσης, πολύ ακριβά.

Η απόδειξη έρχεται σαν πικρή ειρωνεία. Και είναι ακόμη ένα ριάλιτι, το περιβόητο «Για λογαριασμό σας», το οποίο αποτελεί την ισχυρότερη διάψευση του κόσμου που προτείνει το «Σπίτι από την αρχή». Εδώ, άνθρωποι που παρασύρθηκαν και κυνήγησαν τις ψευδαισθήσεις τις οποίες διαφήμισε η κοινωνία της κατανάλωσης και οι οποίες αντικατέστησαν τις αξίες ζωής με αυτοκίνητα και σπίτια, διέλυσαν ψυχές και ζωές.

Το ένα ριάλιτι βασίζεται σε ένα ύπουλο παιχνίδι γοητείας, μια ισοπεδωτική αντίθεση δύο τελείως διαφορετικών ντεκόρ, εκείνο της εξαθλίωσης από τη μια και μιας «κόζι» αφθονίας από την άλλη. Είναι επόμενο, το δεύτερο να μαγεύει. Το άλλο κάνει θέαμα την καταστροφή στην οποία οδηγείται ο άνθρωπος που γίνεται θύμα αυτής της μαγείας των αντικειμένων. Στο «Σπίτι από την αρχή» αποθεώνονται οι ψευδαισθήσεις της κατανάλωσης και στο «Για λογαριασμό σας» καταναλώνονται τα τραγικά αποτελέσματά της.

Και στη μία και στην άλλη περίπτωση, γίνεται θέαμα η ανθρώπινη συντριβή. Και στις δύο, αντικείμενο εκμετάλλευσης είναι η ανθρώπινη αφέλεια. Γιατί μόνο χάρη σε αυτή μετατρέπεται χωρίς αιδώ και δέος η εικόνα μιας σκανδαλώδους φτώχειας σε διαφημιστικό σποτ αντικειμένων διακόσμησης.

Αλήθεια, σε πόσες πόρτες ασφαλείας και πλαστικούς χλοοτάπητες για βεραντούλες εκτιμάται η αξιοπρέπεια αυτού του λαού των τηλεθεατών;

Αλίμονο, όμως, η κατανάλωση του πόνου αποδεικνύεται το πιο δυνατό υπνωτικό μιας κοινωνίας σε κρίση, οικονομική, αξιών, δημοκρατικών θεσμών. Μιας κοινωνίας που ψυχαγωγείται χαζεύοντας την ίδια της τη διάλυση.

Γιατί σε διάλυση των κοινωνικών κανόνων οδηγεί η υπερκατανάλωση συγκινήσεων. Καμιά αξία, κανένας σεβασμός, κανένα ανθρώπινο δικαίωμα, καμιά αξιοπρέπεια δεν υπολογίζεται μπροστά σε ένα ωραίο δάκρυ που κρατάει μέχρι τη διακοπή για διαφημίσεις. Όπως αυτά που διαχειρίζεται στα ριαλιτζίδικα σαλονάκια της η Τατιάνα, η οποία φυσικά και εξασφάλισε το θέαμα της οδύνης των συγγενών του 25χρονου που έπεσε νεκρός από σφαίρες στο τραγικό επεισόδιο στον Βύρωνα. Μήπως την έναρξη της σεζόν της δεν τη στήριξε στα δάκρυα χηρεύουσας αοιδού;

Το αποτέλεσμα όλων αυτών των θεαμάτων είναι μια ερεθισμένη, αναστατωμένη κοινωνία, διαρκώς θυμωμένη, που στο τέλος δεν μπορεί να αναγνωρίσει τον πραγματικό κίνδυνο. Και αυτός είναι να χάσει τη συνείδησή της. Αν δεν έχει συμβεί ήδη, περνώντας την τατιανέζικη ψευδοσυγκίνηση για αληθινή.
εφ. ''ΤΑ ΝΕΑ''