Η γυναίκα πίσω από το μύθο
H ταινία με μια ματιά: Η Γκαμπριέλ «Κοκό» Σανέλ στα πρώτα χρόνια της ζωής της, όταν ακόμη δεν γνώριζε τον προσανατολισμό της, ούτε τη δύναμη του ταλέντου της. Εγκαταλειμμένη σε ένα γαλλικό ορφανοτροφείο από τον πατέρα της, η Σανέλ διαμόρφωσε στα πρώτα χρόνια της ζωής της ένα χαρακτήρα από ατσάλι που προετοίμασε τη θριαμβευτική επέλασή της. Λίγο πριν γίνει ιέρεια του γαλλικού στυλ, η Κοκό γνώρισε την πικρή γεύση της απώλειας και της αποτυχίας: υπήρξε ατάλαντη αρτίστα, παραγνωρισμένη μαιτρέσα και εκκεντρική μοδίστρα, ενώ, όταν κατόρθωσε να υποψιαστεί το λαμπερό πεπρωμένο της, έχασε τον πρώτο της μεγάλο έρωτα.
Η βιογραφική ταινία της Ανν Φοντέν, ρίχνει μια λοξή ματιά πίσω από το μύθο για να ανακαλύψει τις αισθητικές αρχές μιας μεγάλης δημιουργού. Άλλωστε η Κοκό Σανέλ, ακολουθούσε τους κανόνες της τέχνης, όπως ένας ζωγράφος ή ένας ποιητής, σύμφωνα με τον φίλο και συνεργάτη της Ζαν Κοκτώ.
Χάρη σε αυτήν, ο μοντερνισμός εισέβαλε στην γυναικεία γκαρνταρόμπα για να αποκαλύψει τη δυναμική ενός νέου, απελευθερωμένου τρόπου ζωής. Η ουσία ενός καλλιτέχνη έγκειται στη διαφοροποίηση της οπτικής του και η σκηνοθέτις αφήνει τον πρωταγωνιστικό ρόλο στο διεισδυτικό βλέμμα της Σανέλ που ξεγυμνώνει τις γυναίκες από την υπερβολή, αναζητώντας παράλληλα έμπνευση στο περιβάλλον και στις εμπειρίες της ζωής.
Η λιτότητα συνοψίζει όλη την κοσμοθεωρία της και η Αν Φοντέν παρουσιάζει μια ενδιαφέρουσα κινηματογραφική ερμηνεία για αυτό το ιδιαίτερο στίγμα της Κοκό, προβάλλοντας ιδιαίτερα τις εντυπώσεις της μικρής Γκαμπριέλ από τις αυστηρές στολές του ορφανοτροφείου.
Ωστόσο η Σανέλ δεν θα μπορούσε να προτείνει ένα νέο βίο, αν δεν αποτελούσε η ίδια το πρότυπο της γυναικείας χειραφέτησης. Η μόδα της χάρισε την υστεροφημία και την αναγνώριση, αλλά στα πρώτα της βήματα δεν έδινε και τόσο μεγάλη σημασία στην υψηλή ραπτική.
Πυξίδα της επιτυχίας της στάθηκε το πάθος της για ανεξαρτησία κι αυτήν ακριβώς την πτυχή της αναδεικνύει το σενάριο της ταινίας. Ο περήφανος χαρακτήρας της Σανέλ σφυρηλατήθηκε τόσο από την ταπεινωτική σχέση της με τον Ετιέν Μπαλσάν, έναν άξεστο ευγενή αξιωματικό, όσο και με τη γλυκόπικρη ερωτική εμπειρία της με τον γοητευτικό «Μπόι», τον άγγλο τζέντλεμαν που χρηματοδότησε το πρώτο της ξεκίνημα.
Το ανδρόγυνο στυλ της Σανέλ δεν ήταν παρά η πρώτη επανάσταση απέναντι στην υπάκουη γυναίκα-κούκλα της Μπελ Επόκ. Δεν λείπουν και οι ψυχολογικές πινελιές στο πορτρέτο της. Στις πρώτες σκηνές της ταινίας η μικρή Γκαμπριέλ περιμένει μάταια να εμφανιστεί ο πατέρας της την Κυριακή στο επισκεπτήριο του ορφανοτροφείου. Στην ενήλικη ζωή της η εργασιομανία της κάλυπτε εν μέρει τα συναισθηματικά της κενά, όμως η Κυριακή παρέμεινε η πιο μισητή της ημέρα. Και σε μια τέτοια γκρίζα μέρα για την ίδια, έφυγε από τη ζωή.
Η Όντρεϊ Τοτού ενσαρκώνει με υποδειγματική ευαισθησία και εσωτερικότητα την Κοκό Σανέλ, κλέβοντας τις εντυπώσεις από το χωρίς μεγάλες εκπλήξεις σενάριο. Όσοι ενδιαφέρονται για τη συνέχεια του ερωτικού βίου της Σανέλ μπορούν να παρακολουθήσουν σε dvd την ταινία του Γιαν Κούνεν «Κοκό και Ιγκόρ Στραβίνσκι», με τη δαιμόνια Σανέλ να αναλαμβάνει το ρόλο του κυνηγού στο παιχνίδι αρσενικού-θηλυκού. Στο βιογραφικό δράμα της Αν Φοντέν πρωταγωνιστούν οι Όντρεϊ Τοτού, Μπενουά Ποελβούρντ, Αλεσάντρο Νιβολά, Μαρί Ζιλέν, Εμανουέλ Ντεβό.
H ταινία προβάλλεται στους κινηματογράφους από την Audiovisual [ADVr.AT] .
«Ξέστρωτα κρεβάτια»
Νεορομαντισμός για τα παιδιά του διαδικτύου
H ταινία με μια ματιά: Ο Άξλ, ένας νεαρός Ισπανός, ταξιδεύει στο Λονδίνο για να αναζητήσει τον πατέρα του που τον εγκατέλειψε όταν ήταν τριών ετών. Η Βέρα από την άλλη πλευρά, προσπαθεί να συνέλθει από έναν επώδυνο χωρισμό. Ο πρώτος αναζητά τις κρυμμένες αναμνήσεις της παιδικής του ηλικίας, ενώ η δεύτερη επιθυμεί να ξεχάσει το τραυματικό παρελθόν, κάνοντας μια νέα αρχή στην προσωπική της ζωή. Ο φακός ακολουθεί τις παράλληλες πορείες τους, δίνοντας έμφαση στις περίεργες συμπτώσεις που σφραγίζουν την καθημερινότητά τους.
Ο Αργεντινός Αλέξις Ντος Σάντος υπογράφει τη σκηνοθεσία αυτής της νεανικής, τρυφερής ταινίας που μας ταξιδεύει στο σύγχρονο Λονδίνο. Με φόντο μια κατάληψη, σε μια βιομηχανική αποθήκη στην ανατολική πλευρά της πόλης, οι δύο ήρωες της ιστορίας αναζητούν την ταυτότητά τους, πνίγοντας στο αλκοόλ τις φοβίες και τις αναμνήσεις τους. Η Βέρα ακολουθεί ως οδηγό ζωής τους περίεργους οιωνούς της τύχης και διατηρεί την ανωνυμία της στην ερωτική της ζωή, ακολουθώντας ως ένα βαθμό τα ίχνη της ηρωίδας στην ταινία του Φρεντερίκ Φοντέν «Μια πορνογραφική σχέση».
Ο Άξλ αναζητά την πατρική φιγούρα αλλά νιώθει αδύναμος να διεκδικήσει μια θέση στην καρδιά του πατέρα του. Οι πορείες των δύο ηρώων διασταυρώνονται για λίγο σε μια εκ βαθέων μεθυσμένη εξομολόγηση.
Φρέσκια ματιά, γλυκόπικρο χιούμορ, νευρώδης σκηνοθεσία και ρομαντισμός με γαλλικές καταβολές, συνθέτουν την ιδιαίτερη αυτή σινεφίλ ταινία. Ένας ύμνος στη μποέμ πλευρά της ζωής αλλά και ένα εύστοχο σχόλιο για τη μοναξιά, τη μυστηριώδη λειτουργία της μνήμης, τα περίεργα παιχνίδια της τύχης και τον τρόμο μπροστά στο άγνωστο.
Στα θετικά συγκαταλέγεται και η μουσική της επένδυση με δημοφιλή κομμάτια γνωστών γκρουπ. Πρωταγωνιστούν οι Ντέμπορα Φρανσουά, Φερνάντο Τίλβε, Μίσιελ Χούισμαν, Σωτήρης Πανόπουλος, Γιάννης Τσιτσόβης. H ταινία προβάλλεται στους κινηματογράφους από τη Seven Films.
«Η πεντάμορφη και το τέρας»
Επανέκδοση ενός κλασικού αριστουργήματος
Η ταινία με μια ματιά: Ένας χρεοκοπημένος έμπορος ζει στην επαρχία μαζί με τον γιο του Λουντοβίκ και τις τρεις θυγατέρες του. Οι δύο μεγαλύτερες κόρες του, η Φελισί και η Αντελαϊντ εκμεταλλεύονται την μικρότερη Πεντάμορφη και της αναθέτουν όλες τις βαριές δουλειές . Μια μέρα ο πατέρας χάνεται στο δάσος και βρίσκει καταφύγιο σε ένα στοιχειωμένο κάστρο. Ακολουθώντας την επιθυμία της μικρότερης, αγαπημένης του κόρης η οποία λάτρευε τα τριαντάφυλλα, ο πατέρας κόβει από τον ξένο κήπο ένα λευκό άνθος. Η κλοπή εξαγριώνει τον ιδιοκτήτη του κάστρου, το Τέρας, που ζητά από τον έμπορο μία κόρη του, προκειμένου να του χαρίσει τη ζωή.
Η κλασική πλέον μεταφορά του γνωστού παραμυθιού από τον Ζαν Κοκτώ, το 1946, διατηρεί μέχρι σήμερα αμείωτη τη γοητεία της, χάρη στη σουρεαλιστική, μαγική της ατμόσφαιρα. Η υψηλή αισθητική της ταινίας οφείλεται αναμφίβολα στην πληθωρική δημιουργικότητα του Κοκτώ, ο οποίος υπήρξε ζωγράφος, ποιητής, γλύπτης, δραματουργός και σκηνοθέτης. Ήδη στις πρώτες πειραματικές ταινίες του, ήταν εμφανείς οι επιρροές του από τα καλλιτεχνικά ρεύματα του σουρεαλισμού και του κλασικισμού που σφραγίζουν μερικές από τις πιο εντυπωσιακές σκηνές του έργου, στο μαγεμένο καταφύγιο του Τέρατος.
Μυστηριώδη, σουρεαλιστικά χέρια εμφανίζονται για να πραγματοποιήσουν κάθε επιθυμία των επισκεπτών του στοιχειωμένου κάστρου, πανέμορφα γλυπτά και ανάγλυφα παίρνουν ζωή συμμετέχοντας ενεργά στη δράση του παραμυθιού.
Τα αντικείμενα και οι πρωταγωνιστές μοιάζουν να ακολουθούν τα βήματα μιας αρμονικής χορογραφίας. Τα ειδικά εφέ, ήταν πρωτοποριακά για την εποχή τους και εξακολουθούν να συγκινούν τον σύγχρονο θεατή με τη ρομαντική αισθητική τους. Από τις ωραιότερες στιγμές είναι η επίσκεψη της Πεντάμορφης στον άρρωστο πατέρα της, όταν αναδύεται με εκπληκτική χάρη μέσα από τον τοίχο.
Στην εκδοχή του Κοκτώ σημαντικό ρόλο διαδραματίζει και ο μνηστήρας της Πεντάμορφης, ο οποίος ξεκινά μαζί με τον αδελφό της για να εξοντώσουν το Τέρας. Η εντυπωσιακή ομοιότητά του με το απελευθερωμένο από τα μάγια Τέρας και η μετατροπή του σε νέο οικοδεσπότη του κάστρου από το τόξο της Θεάς Άρτεμις, προσδίδει μια μυστηριακή, συμβολική νότα στο εντυπωσιακό φινάλε του παραμυθιού. Το οπτικό μέρος της ταινίας οφείλεται εν πολλοίς και στο ταλέντο των συνεργατών του σκηνοθέτη: Ο Ανρί Αλεκάν με την κοφτερή ασπρόμαυρη φωτογραφία του και ο Ρενέ Κλεμέν στα τεχνικά ζητήματα, απογείωσαν το ποιητικό όραμα του ανήσυχου δημιουργού. Από τις σημαντικότερες ταινίες του φανταστικού, το φιλμ του Κοκτώ ενέπνευσε μεταξύ άλλων και την όπερα του Φίλιπ Γκλας το 1994. Στους πρωταγωνιστικούς ρόλους εμφανίζονται οι Ζαν Μαρέ και Ζωζέτ Ντε. Η ταινία προβάλλεται στους κινηματογράφους από την Art Free.
«Streetdance»
Χορεύοντας χωρίς κανόνες
H ταινία με μια ματιά: Μια ομάδα χορευτών μένει χωρίς αρχηγό, μερικές εβδομάδες πριν τον τελικό του πρωταθλήματος Street Dance της Αγγλίας. Η νεαρή Κάρλι καλείται να βγάλει από τη δύσκολη θέση το χορευτικό σχήμα, αναλαμβάνοντας η ίδια την ευθύνη της καθοδήγησης και της προετοιμασίας του. Το πρώτο της πρόβλημα είναι η έλλειψη κατάλληλου χώρου για τις πρόβες. Τη λύση δίνει ως από μηχανής θεός, η χαρισματική δασκάλα μπαλέτου Ελένα. Σε αντάλλαγμα όμως, απαιτεί οι χορευτές της Κάρλι να συνεργαστούν με τους δικούς της μαθητές μπαλέτου, για να τους μεταδώσουν λίγο από τον ενθουσιασμό και την εκφραστικότητά τους.
Η πρώτη ταινία για χορό που γυρίστηκε σε 3D, προβλήθηκε με μεγάλη επιτυχία στη Μ. Βρετανία, αφήνοντας πίσω στο box office τον « Πρίγκιπα της Περσίας» και τον «Ρομπέν των Δασών». To «Street dance» σηματοδοτεί το ντεμπούτο του Βρετανικού κινηματογράφου στην τρισδιάστατη τεχνολογία αλλά και την αυξανόμενη επιρροή των τηλεοπτικών talent shows . Δεν είναι τυχαίο ότι οι περισσότεροι πρωταγωνιστές της ταινίας προέρχονται από το Βρετανικό «Britainʼs Got Talent». Τη σκηνοθεσία υπογράφει το δίδυμο Μαξ Γκίουα και Ντάνια Πασκουίνι, με δεκαπενταετή εμπειρία στα μουσικά βίντεο-κλιπ.
Το αδύναμο σενάριο, βασίζεται κυρίως στην σύγκρουση των χορευτών που προέρχονται από διαφορετικούς κόσμους. Ο αυθόρμητος χαρακτήρας του street dance αντικατοπτρίζεται στην κουλτούρα αλλά και την κοινωνική προέλευση της ομάδας της Κάρλι (Νίκολ Μπάρλεϊ). Από την άλλη πλευρά, η αυστηρή πειθαρχία και ακρίβεια του κλασικού χορού, έχει διαμορφώσει στυλιζαρισμένους καλλιτέχνες, με προκαθορισμένα όρια. Μοναδική εξαίρεση στους χορευτές μπαλέτου, αποτελεί ο Τόμας (Ρίτσαρντ Γουίνσορ) ο οποίος πιστεύει στη δημιουργική σύνθεση και ανταλλαγή των δύο ομάδων.
Δεν έχει σημασία αν κάποιος χορεύει στο δρόμο ή σε ένα θέατρο: το κοινό παραμένει το ίδιο. Αυτή άλλωστε είναι και η κεντρική φιλοσοφία της Ελένα, την οποία υποδύεται πειστικά η Σάρλοτ Ράμπλινγκ.
Η μάλλον αδιάφορη ερωτική ιστορία της Κάρλι εξισορροπείται από το ορμητικό street dance που αποτελεί την επιτομή της νεανικής κουλτούρας. Οι εκπληκτικές χορογραφίες πραγματικά αναδεικνύονται στο 3D και η ταινία αποτελεί ένα πανόραμα της σύγχρονης βρετανικής R and B σκηνής. Παίζουν οι Νίκολα Μπάρλεϊ, Τενίσα Μπόνερ, Μπράντλεϊ Τσαρλς, Τζορτζ Σάμπσον, Σάρλοτ Ράμπλινγκ, Ρίτσαρντ Γουίνσορ, Ρέιτσελ Μακ Ντάουελ, Χιούγκο Κορτές.
«Ένας προφήτης, μα τι προφήτης»
Δύσκολες εποχές για Μεσσίες...
Η ταινία με μια ματιά : Ο Μπράιαν γεννήθηκε την ίδια μέρα με τον Μεσσία, σε ένα διπλανό στάβλο. Η μητέρα του δεν κατόρθωσε να πείσει τους Τρεις Μάγους να της αφήσουν τα δώρα. Η ζωή του επιφύλαξε κι άλλες δυσάρεστες εκπλήξεις, όταν μεγάλωσε: η εκπληκτική ομοιότητά του με τον Ιησού Χριστό, προκάλεσε την αποθέωσή του από τα ευσεβή πλήθη αλλά και την …κατά λάθος σταύρωσή του.
Η εξωφρενική παρωδία των Μόντι Πάιθονς, σε σκηνοθεσία του Τέρι Τζόουνς σαρκάζει την υποκρισία του πολιτικά ορθού αλλά και τον φανατισμό σε όλες του τις εκφάνσεις. Από τα σατιρικά βέλη του έργου δεν ξεφεύγουν οι συντηρητικοί, οι φεμινίστριες αλλά και όλα τα προοδευτικά κινήματα της δεκαετίας του ʼ70 που είχαν διασπαστεί σε αληλοσυγκρουόμενες «πολιτικές αιρέσεις».
Σε μια από τις πιο σπαρταριστές στιγμές του έργου, ο Μπράιαν (Γκράχαμ Τσάπμαν) στον τόπο του μαρτυρίου περιμένει μάταια κάποια υποστήριξη από τους «συντρόφους» της παράνομης οργάνωσης στη οποία συμμετείχε.
Η ταινία συνδυάζει τα επιβλητικά σκηνικά ενός τυπικού βιβλικού έπους, με τις πιο αναπάντεχες αστείες σκηνές. Εξυπακούεται ότι οι χριστιανικές οργανώσεις αντέδρασαν με οργή, στην υποτιθέμενη βλάσφημη οπτική των συντελεστών της ταινίας.
Οι Μόντι Πάιθονς δεν είχαν κάποιο ιδιαίτερο πρόβλημα με τον Ιησού Χριστό, τον οποίο θεωρούσαν «ωραίο τύπο». Ωστόσο η εταιρεία παραγωγής της ΕΜΙ δεν εκτίμησε το χιούμορ τους, όταν διάβασε το σενάριο και απέσυρε τη χρηματοδότηση. Η ταινία γυρίστηκε μετά από πολλές περιπέτειες, ενώ απαγορεύτηκε σε ορισμένες πολιτείες των ΗΠΑ, στην Ιρλανδία και στη Σουηδία. Παίζουν οι Γκράχαμ Τσάπμαν, Τέρι Γκίλιαμ, Έρικ Άιντλ, Τέρι Τζόουνς, , Τζον Κλιζ, Μίκαελ Πάλιν, Κάρολ Κλίβελαντ, Κένεθ Κόλεϊ.
Η ελληνοαυστραλέζικη παραγωγή σημείωσε εντυπωσιακή είσοδο στο αυστραλέζικο box office, με εισπράξεις που άγγιξαν τα 2 εκατομμύρια δολάρια το πρώτο Σαββατοκύριακο προβολής της. Παράλληλα με την εισπρακτική επιτυχία της ταινίας, το τραγούδι «Απόψε θέλω να πιω», το οποίο ερμηνεύει η Ζέτα Μακρυπούλια, σημείωσε 2.000 downloads μέσα στις δύο πρώτες ημέρες της διαθεσιμότητάς του στα iTunes της Αυστραλίας.
Η ταινία ξετυλίγει την Οδύσσεια του Ελληνοαυστραλού Στηβ (Νικ Γιαννόπουλος), ο οποίος ταξιδεύει στη Μύκονο παρέα με τον φίλο του Φρανκ (Βινς Κολόσιμο) για να παραλάβει την κληρονομιά που του άφησε ο θείος του: μια ολόκληρη παραλία (To Paradise Beach) και ένα εστιατόριο. Πιστεύοντας ότι θα λύσει το πρόβλημα της ζωής του, ο Στηβ, καταφτάνει στο νησί, αγνοώντας την ελληνική νοοτροπία και κουβαλώντας την «αφέλεια» του μετανάστη. Εκεί θα συναντήσει τη Λερναία Ύδρα της εφορίας, τους συγγενείς αλλά και τους τοπικούς παράγοντες που θέλουν να τον εξαπατήσουν. Τη σκηνοθεσία υπογράφει ο Πίτερ Ανδρικίδης. Πρωταγωνιστούν οι Νικ Γιαννόπουλος, Βινς Κολόσιμο, Ζέτα Μακρυπούλια, Άλεξ Δημητριάδης, , Δημήτρης Σταρόβας, Μάνος Γαβράς, Κοσίμα Κόπολα, Κέβιν Σόρμπο. Δεν πραγματοποιήθηκε δημοσιογραφική προβολή της ταινίας.
Η ταινία προβάλλεται στους κινηματογράφους από την Odeon.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου