''Ζητώ ταπεινά συγγνώμη από όλους τους σκηνοθέτες, Έλληνες και ξένους, που είχα το θράσος ως τώρα να γράψω κακή κουβέντα για τις ταινίες τους. Ζητώ επίσης συγγνώμη από σκηνοθέτες του νέου ελληνικού κινηματογράφου αν ήμουν αυστηρός τόσα χρόνια μαζί τους καθώς και από παλιές ελληνικές ταινίες όπως «Η βαρόνη και ο Προκόπης», «Ο φακίρης Σταμάτης Κόκορας» και «Μανούλα θέλω να ζήσεις» αν σκέφτηκα άσχημα γι’ αυτές. Μπροστά σε αυτό που έζησα βλέποντας αυτή την ταινία, όλες αυτές μου φαίνονται σαν να κινούνται ανάμεσα στο «Όσα παίρνει ο άνεμος» και στο «Θωρηκτό Ποτέμκιν». Εδώ η κριτική σηκώνει τα χέρια ψηλά έτσι κι αλλιώς...
...κι αν αυτός ο τύπος
είναι τόσο δημοφιλής στην Αυστραλία, πραγματικά λυπάμαι για το γούστο των Αυστραλών. Απλώς σκέφτομαι πως αν έχεις στα χέρια σου μια γυναίκα σαν τη Ζέτα Μακρυπούλα κι ένα νησί σα τη Μύκονο και δεν τα αξιοποιείς και τα δύο «κάτι σάπιο υπάρχει στο βασίλειο της Δανιμαρκίας…»… ''ΥΠΟΘΕΣΗ: Ένας Ελληνοαυστραλός έρχεται στη Μύκονο, για να παραλάβει την κληρονομιά που του αφήνει ένας «άγνωστος» σε αυτόν θείος: μία ολόκληρη παραλία και μια ταβέρνα!!! Πιστεύει ότι επιτέλους θα λύσει το πρόβλημα της ζωής του, αγνοώντας την ελληνική νοοτροπία και κουβαλώντας την αφέλεια του μετανάστη. Όμως θα βρεθεί αντιμέτωπος με συγγενείς και τοπικούς παράγοντες, που θα προσπαθήσουν να τον εξαπατήσουν και να του βάλουν τρικλοποδιές.
1 σχόλιο:
symperasma :den ta phre o giasonas apo ton astralo ....em astralos einai oxi kangouro .
Δημοσίευση σχολίου