Σύμφωνα με τη φύση
Ο κυριότερος λόγος για την αρνητική αντιμετώπιση της ομοφυλοφιλίας είναι η διάρρηξη του καθιερωμένου σχήματος ότι το αρσενικό ζευγαρώνει με το θηλυκό. Γι' αυτόν το λόγο έχει χαρακτηριστεί και ως "αφύσικη έλξη", εννοώντας ότι η φύση έχει φτιάξει τα δύο φύλα διαφορετικά, με σκοπό το ένα να έλκεται από το άλλο.
Απόρροια αυτής της άποψης είναι και η αντίληψη που θεωρεί σημαντική την ανατομική μαρτυρία και διαφοροποιεί έτσι την υποχρέωση όλων για σεβασμό του δικαιώματος επιλογής συντρόφου από την προσπάθεια να πειστούν ότι πρέπει να αλλάξει η παγιωμένη αίσθηση για την ενδεδειγμένη χρήση των οργάνων. Κατά την αντίληψη αυτή, η κατασκευή κάθε οργάνου παραπέμπει σε συγκεκριμένη...
χρήση και έτσι πρέπει να διαχωρίζεται ο σεβασμός στο δικαίωμα του κάθε ανθρώπου να χρησιμοποιεί τα μέλη του όπως επιθυμεί (να μην κινείται π.χ. με τα πόδια αλλά με τα χέρια), από κάθε είδους κοινωνική πίεση ώστε η χρήση αυτή να θεωρηθεί "φυσιολογική" ή ενδεδειγμένη.
Στο ίδιο πλαίσιο εντάσσεται και το επιχείρημα ότι από την ομόφυλη σχέση δεν παράγονται απόγονοι. Θεωρείται ότι η φύση έχει προικίσει τους ζωντανούς οργανισμούς (μεταξύ αυτών και τον άνθρωπο) με το ένστικτο της αυτοσυντήρησης, το οποίο περιέχει και την τάση της αναπαραγωγής. Η ηδονή του σεξ δεν είναι τίποτε άλλο από έκφραση αυτού του ενστίκτου, παρότρυνση στους οργανισμούς να αναπαραχθούν. Έτσι μια ένωση ομοφύλων αντιτίθεται σε αυτήν τη φυσική πρόνοια για τη διαιώνιση των ειδών και καταχράται της ηδονής του σεξ χωρίς να παράγει καρπούς ωφέλιμους για την κοινωνία και το ανθρώπινο είδος
Αντεπιχειρήματα
Τα δύο κυριότερα αντεπιχειρήματα προέρχονται από τη φύση και τις θεωρούμενες σήμερα "φυσιολογικές" πρακτικές του ανθρώπινου είδους. Το επιχείρημα από τη φύση είναι ότι η ομοφυλοφιλία συναντάται και σε ζώα (σε πάνω από 1500 είδη), τα οποία κατά τα άλλα δεν κινδυνεύουν να εξαφανιστούν. Κατά τα άλλα, σε πολλές περιπτώσεις θεωρείται αρετή η επικυριαρχία πάνω στα φυσικά ένστικτα. Το δεύτερο επιχείρημα είναι ότι το σεξ με προφυλάξεις (που στοχεύει μόνο στην ηδονή) και τα ετερόφυλα, άτεκνα με τη θέλησή τους ζευγάρια, δεν αντιμετωπίζουν την ίδια εχθρότητα με τους ομοφυλόφιλους, παρ' όλο που τα αποτελέσματα είναι τα ίδια (εναντίωση στα φυσικά ένστικτα και μη αναπαραγωγή)..........
Επιπροσθέτως, στο ζωικό βασίλειο η εμφάνιση της ομοφυλοφιλίας έχει παρατηρηθεί ότι αποσκοπεί σε συγκεκριμένα αποτελέσματα (κάτι το οποίο οδηγεί στο συμπέρασμα ότι δεν αποκλείεται και στον άνθρωπο να εμφανίζεται τουλάχιστον περιοδικά ενστικτωδώς για να επιφέρει συγκεκριμένα οφέλη στην εξέλιξη του είδους). Για παράδειγμα, έχει παρατηρηθεί ότι σε συγκεκριμένα είδη τα αρσενικά εμποδίζουν την σπερματική αποτελεσματικότητα άλλων αρσενικών με το να ζευγαρώνουν μαζί τους. Παρομοίως σε άλλα το ζευγάρωμα με άλλο αρσενικό αποσκοπεί στην μεταφορά γενετικού υλικού, το οποίο θα μεταφερθεί σε θηλυκό με το οποίο ο αποδέκτης θα ζευγαρώσει αργότερα (συνεπώς ένα είδος εξελικτικού ανταγωνισμού). Η στάση ζευγαρώματος παρόμοιας με εκείνη των θηλυκών έχει παρατηρηθεί σε άλλα, όταν επικρατεί ήττα από άλλο αρσενικό, λειτουργία που πιθανών αποσκοπεί στην παραδοχή και αρμονική συνύπαρξη προς όφελος της ομάδας. Ζευγάρια θηλυκών γλάρων είναι κοινότυπα, κάτι το οποίο συνήθως πιστεύεται ότι οφείλεται στην έλλειψη αρσενικών στο είδος σε σχέση με τις ανάγκες μεγαλώματος των νεογνών.
Σύμφωνα με τη θρησκεία
Ένα βασικό επιχείρημα κατά της ομοφυλοφιλίας προέρχεται από τη θρησκεία. Γενικά, η ιουδαϊκή, η χριστιανική και η ισλαμική θρησκεία αντιτίθενται με βάση τα ιερά κείμενά τους στην ομοφυλοφιλία.
Στις Εβραϊκές Γραφές (Παλαιά Διαθήκη) γίνεται η εξής αναφορά στην ομοφυλοφιλία: «Καὶ ὃς ἂν κοιμηθῇ μετά ἄρσενος κοίτην γυναικός, βδέλυγμα ἐποίησαν ἀμφότεροι· θανάτῳ θανατούσθωσαν, ἔνοχοί εἰσιν». (Λευιτικό 18:22· 20:13, Ο') Παρόμοια, στην Καινή Διαθήκη η ομοφυλοφιλία χαρακτηρίζεται ως αφύσικη συνήθεια: «Ὁμοίως δὲ καὶ οἱ ἄρσενες ἀφέντες τὴν φυσικὴν χρῆσιν τῆς θηλείας ἐξεκαύθησαν ἐν τῇ ὀρέξει αὐτῶν εἰς ἀλλήλους, ἄρσενες ἐν ἄρσεσι τὴν ἀσχημοσύνην κατεργαζόμενοι καὶ τὴν ἀντιμισθίαν ἣν ἔδει τῆς πλάνης αὐτῶν ἐν ἑαυτοῖς ἀπολαμβάνοντες». (Ρωμαίους 1:27) Μάλιστα όσοι εμμένουν σε αυτή την πορεία «βασιλείαν Θεοῦ οὐ κληρονομήσουσι». (1 Κορινθίους 6:9, 10) Εκκλησιαστικοί πατέρες αντιμετώπισαν την αρσενοκοιτία — πολύ πιο σπάνια ασχολήθηκαν με το λεσβιασμό — ως αμαρτία, ενώ κάτι τέτοιο απαγορεύει και το Κοράνι.
Αντεπιχειρήματα
Το βασικό αντεπιχείρημα στα θρησκευτικά επιχειρήματα είναι ότι τα θρησκευτικά κείμενα πρέπει να ερμηνεύονται υπό τις εκάστοτε κοινωνικές συνθήκες. Απαγορεύοντας οι θρησκείες την αρσενοκοιτία είχαν κυρίως κατά νου την πολλές φορές σκοτεινή και ανομολόγητη σαρκική της πλευρά, την αναζήτηση δηλαδή καθαρά σαρκικής ηδονής, αφού τις εποχές που γράφτηκαν οι κοινωνικά αποδεκτές ενώσεις ομοφύλων που στόχευαν σε αληθινή κοινωνία μεταξύ των συμμετεχόντων (όπως ο γάμος) ήταν μάλλον σπάνιες. Στην εποχή μας όμως τα ζευγάρια ομοφυλοφίλων που δε στοχεύουν μόνο στην πρόσκαιρη σαρκική ηδονή, αλλά και στην ένωση ψυχής και σώματος είναι πολύ περισσότερα (καθώς η διαρκής και επίσημη συμβίωση ομοφύλων εραστών είναι περισσότερο αποδεκτή). Οπότε απαγορεύοντας οι θρησκείες την ομοφυλοφιλία, στην ουσία δεν απαγόρευαν τίποτε άλλο από άλλη μια μορφή υποδούλωσης της ψυχής στο σώμα. Έτσι, απαγόρευσαν τη λαιμαργία, χωρίς, όμως, να απαγορεύσουν και το φαγητό.
Διαβάζοντας όλα τα παραπάνω από το wikipedia.gr νομίζω πως σχηματίσαμε μια γνώμη...από εκεί και πέρα η άποψη του καθενός σεβαστή...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου