Ο ήλιος έκαιγε την ατελείωτη άμμο από κάτω του. Ηταν ο μήνας του Καυτερού Ηλίου, ο πιο ζεστός μήνας του έτους. Οι πολεμιστές έβραζαν μέσα στις βαριές αλυσωτές πανοπλίες τους ψάχνοντας θέση κάτω από τις τεράστιες τέντες που είχαν απλωθεί ανάμεσα στα άλογα με κοντάρια, καθώς προχορούσαν μέσα σε μια ατέλειωτη θάλασσα άμμου. Βρίσκονταν στις παρυφές της ερήμου που ήταν γνωστή το Πεδίο του Θανάτου, όπου αμέτρητα όντα είχαν βρει τον θάνατο.Στο κέντρο της παράταξης, πάνω σε ένα μεγάλο μαύρο άλογο βρισκόταν ένας μικροκαμωμένος, γέρος άνθρωπος, με γκρίζα μαλιά και μαύρα διαπεραστικά μάτια. Αντίθετα με όλους τους άλλους που περπατούσαν κάτω από τις τέντες και είχαν γίνει μούσκεμα από τον ιδρώτα, αυτός περπατούσε κάτω από τον ισχυρό ήλιο, με τον απλό κόκκινο μανδύα του ο οποίος τον κάλυπτε ολόκληρο να κυματίζει στο ελαφρό αεράκι. Ενας απρόσεκτος παρατηρητής θα νόμιζε ότι ήταν τρελός καθώς άφηνε τον ισχυρό ήλιο να τον χτυπάει αλύπητα, ένας όμως πιο προσεκτικός θα έβλεπε οτι για έναν περίεργο λόγο δεν φαινόταν να τον ενοχλεί, καθώς στο πρόσωπό του και στα χέρια του απουσίζε ο ιδρώτας.
Ηταν ο μάγος Murichan Wendt, ή όπως τον φώναζαν οι περισσότεροι ο Σιωπηλός μάγος, καθώς σπάνια μιλούσε. Ηταν ένας άνθρωπος, λίγο περίεργος, ο οποίος ήταν ήδη αρχαίος όταν οι περισσότεροι άνθρωποι που ζούσαν τώρα είχαν γενηθεί. Οι φήμες έλεγαν ότι ήταν απίστευτα πλούσιος, και πολύ ισχυρός, ωστόσο δεν ήταν απόλυτα σωστές. Είχε πολύ χρήμα αλλά σίγουρα δεν ήταν απίστευτα πλούσιος. Τα τελευταία 50 χρόνια, τριγυρνούσε στην ήπειρο που οι άνθρωποι ονόμαζαν Αστένα. Εβρισκε μισθοφόρους τους οποίους τους πλήρωνε........
Η συνέχεια την επόμενη εβδόμαδα
Μια καλοκαιρινή ιστορία '' by Soulis99''
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου