Είναι ένα μότο το οποίο αν όντως το ασπαστείς ίσως να καταφέρεις να ελαφρύνεις μία επιβαρυμένη κατάσταση. Αν όμως το καλοσκεφτούμε, πολλά περιστατικά στη ζωή μας πραγματοποιούνται ή αποτρέπονται για έναν εναλλακτικό -και γιατί όχι καλύτερο- σκοπό. Από το πιο απλό μέχρι και το πιο σπουδαίο. Γι 'αυτό δεν θα πρέπει να απελπιζόμαστε με την κάθε αναποδιά, καθώς μία καλύτερη λύση μας περιμένει για να διορθώσουμε τα πράγματα.
Είναι πολύ όμορφο να μπορείς να αντιμετωπίζεις δύσκολες καταστάσεις με μία πιο αισιόδοξη και κριτική πλευρά. Η αποτυχία σε ένα διαγώνισμα ή σε γενικές εξετάσεις δε σημαίνει απαραίτητα ότι από εδώ και πέρα όλα έχουν τελειώσει, δεν υπάρχει ευοίωνο...
... μέλλον στον ορίζοντα, τίποτα δεν έχει αξία. Το σίγουρο είναι πως όποιος επιδιώκει στη ζωή του να επιτύχει (ή να μεγαλουργήσει χωρίς να καβαλήσει το καλάμι), κάποια στιγμή με πείσμα και προσπάθεια θα τα καταφέρει. Ακόμη και στην περίπτωση μίας σοβαρής ασθένειας, η πυγμή του ασθενούς και του περίγυρού του δύναται να βοηθήσει στην καλύτερη εξέλιξη της υπάρχουσας κατάστασης. Στην περίπτωση όμως που δεν υπάρχει ελπίδα για επανάκαμψη, το κίνητρο της περιορισμένης διάρκειας ζωής μπορεί να οδηγήσει στη μέγιστη πλήρωση των τελευταίων του στιγμών. Κάθε εμπόδιο δηλαδή έρχεται για να εξυπηρετήσει κάτι ανώτερο.
Με λίγα λόγια, δεν πρέπει να παραιτούμαστε στην κάθε αναποδιά ή στο κάθε στραβοπάτημα. Αρκεί να το θέλουμε εμείς να ορθοποδήσουμε.
Έτσι κι αλλιώς, "ό,τι δε μας σκοτώνει μας κάνει πιο δυνατούς".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου