Κρατά κανάτες µε ζεστό νερό και µαζί µε άλλες τρεις εθελόντριες της µη κυβερνητικής οργάνωσης «Νέα Ζωή», µπαίνει στα «σπίτια» για να προσφέρει αχνιστό τσάι ή καφέ στις εκδιδόµενες συµπατριώτισσές της.
«Γεια σου αγάπη µου, τι κάνεις;». Γνώριµη φωνή, σπαστά ελληνικά. Η γυµνή γυναίκα, που στέκεται...
...στον διάδροµο του οίκου ανοχής δείχνει να την αναγνωρίζει. Την αγκαλιάζει. Σφιχτά. Σύντοµα, οι δυο τους πίνουν τσάι στο µικρό κουζινάκι. Η συζήτηση διακόπτεται µόνο όταν πελάτες µπαίνουν για να δουν το νεαρό κορίτσι.
«Με τις περισσότερες είµαστε φίλες. Είναι συνηθισµένο να τις ρωτάµε, για παράδειγµα, τι κάνουν, πώς είναι τα παιδιά τους ή αν τους πέρασε το κρύωµα.
Αρχικά, παραξενεύονταν για το ενδιαφέρον µας. Υστερα µας αποδέχτηκαν. Κατάλαβαν ότι τις αντιµετωπίζουµε ως γυναίκες. Προσωπικότητες και όχι αντικείµενα», λέει στα «ΝΕΑ» η Μιχαέλα.
Σύµφωνα µε στοιχεία του Δήµου Αθηναίων, στο ιστορικό κέντρο έχουν καταγραφεί 250 οίκοι ανοχής, εκ των οποίων µόνο οι 7 είναι νόµιµοι. Η Δηµοτική Αστυνοµία εκδίδει σε µηνιαία βάση περίπου 10 εντολές για σφράγιση ορισµένων από αυτούς. Ωστόσο, από τις 10 σφραγίσεις µόνον οι 4 τελικά πραγµατοποιούνται.
Η βόλτα των εθελοντριών της οργάνωσης κρατά συνήθως δύο µε τρεις ώρες. Σε αυτές – εξηγούν – προλαβαίνουν να επισκεφθούν µόνο 10 µε 14 «σπίτια». Συνήθως οι γυναίκες τούς ζητούν να παρατείνουν την επίσκεψή τους όσο παραπάνω µπορούν.
Εξω στον δρόµο, ανδρικές φιγούρες – επί το πλείστον οικονοµικοί µετανάστες – κινούνται πότε στο φως και πότε στο σκοτάδι. Γυναίκες δεν βλέπεις πουθενά. Η Μιχαέλα έφτασε στην Ελλάδα πριν από 7 χρόνια, παντρεύτηκε εδώ και τα πρωινά εργάζεται ως οικιακή βοηθός. «Δεν µπορώ να φανταστώ τον εαυτό µου χωρίς αυτές τις επισκέψεις στα “σπίτια” τα βράδια της Τρίτης. Νιώθω πλήρης, γεµάτη», λέει.
πηγή: εφημ."ΤΑ ΝΕΑ"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου