του Not the
Boy Next Door
Η μετανάστευση είναι ένα από τα θέματα
που συζητείται έντονα στο δημόσιο διάλογο. Κάποιοι (προερχόμενοι
κυρίως από την Ακροδεξιά) υποστηρίζουν πως η χώρα μας δεν αντέχει άλλους
μετανάστες, ότι πρέπει να απελαθούν, ότι αλλοιώνουν την εθνική
ταυτότητα. Όμως για να δούμε αυτό το ζήτημα λίγο ψύχραιμα.
Η είσοδος των μεταναστών σε αυτή τη χώρα που μέχρι το 1974 ήταν χώρα προέλευσης μεταναστών (οικονομική ανέχεια- πολιτικοί αποκλεισμοί μετά τον Εμφύλιο) ήταν απότομη και βάναυση. Η Ελλάδα το 1989 που άνοιξαν τα σύνορα με την Αλβανία δεν ήταν προετοιμασμένη για να γίνει χώρα υποδοχής. Ούτε νομικό πλαίσιο υπήρχε, πόσο μάλλον μεταναστευτική πολιτική. Πόσους χρειαζόμαστε, που μπορούμε να τους απορροφήσουμε.
Η ελληνική κοινωνία κράτησε αμφίσημη στάση έναντι των μεταναστών (κυρίως όσων προέρχονταν από τη γειτονική Αλβανία). Από τη μια τους έδωσε δουλειές, δουλειές που οι Έλληνες λόγω ανόδου του επιπέδου εκπαίδευσης τους δεν μπορούσαν (και κυρίως δεν ήθελαν) να κάνουν. Από την άλλη, η απότομη αυτή αλλαγή στην πληθυσμιακή σύνθεση έφερε στην επιφάνεια το φόβο της ετερότητας. 'Εναν φόβο που γεννήθηκε από την εθνοκεντρική μας παιδεία με τις αλήθειες των άλλων στο περιθώριο και τη δική μας αλήθεια πρωταγωνίστρια. Οι μετανάστες έγιναν ο πρόσφορος αποδέκτης του θυμού μας και η δικαιολόγηση της ανόδου της εκλογικής επιρροής της Ακροδεξιάς. Τους κατηγορήσαμε συλλήβδην για την άνοδο της εγκληματικότητας χωρίς να βλέπουμε και τους δικούς μας εγκληματίες. Το "Δε θα γίνεις Έλληνας ποτέ, Αλβανέ,...
Η είσοδος των μεταναστών σε αυτή τη χώρα που μέχρι το 1974 ήταν χώρα προέλευσης μεταναστών (οικονομική ανέχεια- πολιτικοί αποκλεισμοί μετά τον Εμφύλιο) ήταν απότομη και βάναυση. Η Ελλάδα το 1989 που άνοιξαν τα σύνορα με την Αλβανία δεν ήταν προετοιμασμένη για να γίνει χώρα υποδοχής. Ούτε νομικό πλαίσιο υπήρχε, πόσο μάλλον μεταναστευτική πολιτική. Πόσους χρειαζόμαστε, που μπορούμε να τους απορροφήσουμε.
Η ελληνική κοινωνία κράτησε αμφίσημη στάση έναντι των μεταναστών (κυρίως όσων προέρχονταν από τη γειτονική Αλβανία). Από τη μια τους έδωσε δουλειές, δουλειές που οι Έλληνες λόγω ανόδου του επιπέδου εκπαίδευσης τους δεν μπορούσαν (και κυρίως δεν ήθελαν) να κάνουν. Από την άλλη, η απότομη αυτή αλλαγή στην πληθυσμιακή σύνθεση έφερε στην επιφάνεια το φόβο της ετερότητας. 'Εναν φόβο που γεννήθηκε από την εθνοκεντρική μας παιδεία με τις αλήθειες των άλλων στο περιθώριο και τη δική μας αλήθεια πρωταγωνίστρια. Οι μετανάστες έγιναν ο πρόσφορος αποδέκτης του θυμού μας και η δικαιολόγηση της ανόδου της εκλογικής επιρροής της Ακροδεξιάς. Τους κατηγορήσαμε συλλήβδην για την άνοδο της εγκληματικότητας χωρίς να βλέπουμε και τους δικούς μας εγκληματίες. Το "Δε θα γίνεις Έλληνας ποτέ, Αλβανέ,...
Διαβάστε περισσότερα>>
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου