Στις 15 Απριλίου Απριλίου του 1989...
...96 άνθρωποι άφησαν την τελευταία τους πνοή στα σκαλοπάτια του "Hillsborough Stadium"του Σέφιλντ, στον ημιτελικό του F.A. Cup ανάμεσα στη Λίβερπουλ και τη Νότιγχαμ Φόρεστ.
Ήταν μία όμορφη ανοιξιάτικη μέρα και τίποτα δεν προμήνυε την καταστροφή που θα επακολουθούσε. Οι οπαδοί της Λίβερπουλ, ευτυχισμένοι για την τότε υπεροχή της ομάδας τους στο αγγλικό, αλλά και ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο, είχαν συρρεύσει κατά χιλιάδες στο στάδιο "Hillsborough", με την ελπίδα να πανηγυρίσουν άλλη μία πρόκριση της αγαπημένης τους ομάδας στον τελικό του κυπέλλου Αγγλίας.
Όμως, δυστυχώς, κάποιος (και συγκεκριμένα η διοργανώτρια αρχή) δεν είχε προμελετήσει σωστά τη μαζική μετακίνηση των οπαδών της Λίβερπουλ, με αποτέλεσμα να τους παραχωρήσει μόλις το ένα πέταλο του γηπέδου, και μάλιστα το μικρότερο, που αποδείχτηκε πολύ λίγο για να φιλοξενήσει τόσο μεγάλο όγκο φιλάθλων.
Η κατάσταση άρχισε να βγαίνει εκτός ελέγχου από νωρίς, καθώς οι αστυνομικοί που επέβλεπαν την είσοδο των φιλάθλων της Λίβερπουλ στο γήπεδο, αδυνατούσαν να συγκρατήσουν το τεράστιο πλήθος που στριμωχνόταν έξω από τη θύρα, οι φίλαθλοι μπήκαν μέσα κατά χιλιάδες και πολύ υπεράριθμοι από ό,τι μπορούσε να χωρέσει η εξέδρα, με συνέπεια όσοι βρίσκονταν μπροστά στα κιγκλιδώματα να πιέζονται και να ασφυκτιούν.
Το αποτέλεσμα ήταν τραγικό, καθώς 96 άνθρωποι, ηλικίας από 10 μέχρι και 67 ετών, πέθαναν και άλλοι 766 τραυματίστηκαν, συντελώντας, έτσι, τη μεγαλύτερη ποδοσφαιρική τραγωδία που έχει συμβεί ποτέ στα γήπεδα.
Από τότε και κάθε χρόνο τέτοια μέρα, πραγματοποιείται μνημόσυνο στο Άνφιλντ προς τιμήν των αδικοχαμένων αυτών φιλάθλων, με κύριο αίτημα των συγγενών, φίλων και γενικά οπαδών της Λίβερπουλ να αποδωθεί επιτέλους δικαιοσύνη, έστω και μετά από τόσα χρόνια και να καταδικαστούν οι υπεύθυνοι για το τραγικό αυτό συμβάν, με τις ευθύνες να βαραίνουν κυρίως την τότε διοργανώτρια αρχή, αλλά και τις αστυνομικές δυνάμεις, που δεν μπόρεσαν να αποτρέψουν αυτήν την καταστροφή.
Αυτή η μαύρη μέρα, λοιπόν, αποτέλεσε την αφορμή για να αλλάξει μια για πάντα η φιλοσοφία του αγγλικού ποδοσφαίρου, καθώς από τότε άρχισε ουσιαστικά να γίνεται σοβαρός έλεγχος ασφάλειας στα αγγλικά γήπεδα, τα οποία, επιπλέον, αναβαθμίστηκαν και ανακαινίστηκαν (αφαιρέθηκαν τα επικίνδυνα κιγκλιδώματα και χτίστηκαν νέα, υπερσύγχρονα στάδια), ώστε να μη χρειαστεί να ξαναθρηνήσουμε θύματα, αποδεικνύοντας, όμως, για μία ακόμη φορά, την ολιγωρία των αρχών στην επίλυση σοβαρών θεμάτων, αφού "περιμένουν" πρώτα να συμβεί το μοιραίο και μετά να δράσουν.
Ως επόμενο, λοιπόν, δημιουργείται το ερώτημα αν άξιζε, άραγε, ο χαμός τόσων αθώων ανθρώπων στο βωμό της κρατικής ανεπάρκειας, κάτι που δεν θα απαντηθεί ποτέ, αφού, δυστυχώς, "η ιστορία γράφει και δεν ξεγράφει".
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου