Ένα υποβρύχιο μουσείο... για την αποκατάσταση της φύσης
Στο Κανκούν αναζητούν τη σωτηρία της φύσης με μια πολύ πρωτότυπη καλλιτεχνική στρατηγική:
τα … Υποβρύχια Γλυπτά.
Αυτά τα έργα θα συνθέσουν ένα υποβρύχιο μουσείο που στοχεύει στην διατήρηση της αλυσίδας ανάπτυξης των κοραλλιών στο χώρο του Μεξικού και της Καραϊβικής.
Στο Κανκούν, μια στρατιά από τσιμεντένιες ανθρώπινες φιγούρες μόλις είναι έτοιμη για υποβρύχια κατάδυση αφήνοντας πίσω της την παραλία.
Τα γλυπτά αυτά θα συμβάλουν στην δημιουργία τεχνητών κοραλλιογενών υφάλων.
Πρόκειται για μια ομάδα τσιμεντένιων ανθρώπων του γλύπτη Jason DeCaires Taylor, ο οποίος έχει προτείνει την κατασκευή μιας «γέφυρας» ανάμεσα στην τέχνη και την περιβαλλοντική φροντίδα.
Το όλο έργο αποκαλείται : «Σιωπηρή Εξέλιξη»
Η παρουσίαση του έργου "Σιωπηρή Εξέλιξη" είναι εμπνευσμένη από πραγματικούς ανθρώπους, συμπεριλαμβανομένων πολλών Μεξικανών προερχόμενων από διαφορετικά κοινωνικά στρώματα και θα αποτελέσει την υποβρύχια βασική δομή για την ανάπτυξη της θαλάσσιας ζωής.
Οι πρώτες ενδείξεις του εγχειρήματος είναι αισιόδοξες
Ο DeCaires Taylor εξηγεί ότι το άγχος για την εξαφάνιση των κοραλλιών είναι πάρα πολύ έντονο σε αυτή τουριστική περιοχή του Μεξικού, και ότι αυτή η παρέμβαση του επιδιώκει να εκπροσωπήσει την ευθύνη όλων για την αποκατάσταση αυτής της περιβαλλοντικής ζημίας,
Σε αυτό το υποβρύχιο μουσείο τά έργα: "Η Γλάστρα της ελπίδας", "The Man Burning", "το Όνειρο" καθώς και άλλα που βρίσκονται βυθισμένα κάτω από το νερό από τα τέλη του 2009, έχουν εμπνευσθεί από έναν ψαρά
Το έργο : η " Γλάστρα της Ελπίδας» … φυσική αναμονή
Τα κοράλλια θα επωφεληθούν από τη χημική σύνθεση των τσιμεντένιων γλυπτών για να τα αποικίσουν και να αναπαραχθούν καλύπτοντας τα έτσι, με την πάροδο του χρόνου, με διαφορετικά χρώματα.
Η εξάρτηση αγαλμάτων και περιβάλλοντος είναι οργανική
Με το έργο του αυτό ο DeCaires Taylor θέλει να δείξει ότι όπως σε πολλά κτίρια που χτίζουμε γύρω μας, έτσι και εδώ η ανθρώπινη εξάρτηση από τη φύση είναι οργανική.
Τα αγάλματα αυτά προήλθαν από ζωντανά μοντέλα.
Στα ζωντανά μοντέλα του DeCaires Taylor συμπεριλαμβάνονταν μια καλόγρια 85 ετών, ένα τρίχρονο αγόρι, ένας λογιστής, ένας δάσκαλος γιόγκα, ένας φοιτητής, ένας ακροβάτης, ακόμη και ένας δημοσιογράφος του BBC.
Έργο με σκηνή φυσική της καθημερινότητας
Το όλο εγχείρημα, αποτελείται περίπου από 400 αγάλματα που ζυγίζουν πάνω από 120 τόνους. Τα έργα αυτά βρίσκονται σήμερα βυθισμένα στο Κανκούν στο έλεος της φύσης.
Προς το τέλος του 2010 θα ξεκινήσει η τρίτη φάση:
Ο Taylor DeCaires και οι συνεργάτες του, το Εθνικό Θαλάσσιο Πάρκο και ο Ναυτικός Όμιλος του Κανκούν θα καλέσουν και άλλους καλλιτέχνες να συμβάλουν με δημιουργίες τους στην καλλιτεχνική ανάδειξη επίσης και όλου του περιβάλλοντος χώρου.
Στο Κανκούν αναζητούν τη σωτηρία της φύσης με μια πολύ πρωτότυπη καλλιτεχνική στρατηγική:
τα … Υποβρύχια Γλυπτά.
Αυτά τα έργα θα συνθέσουν ένα υποβρύχιο μουσείο που στοχεύει στην διατήρηση της αλυσίδας ανάπτυξης των κοραλλιών στο χώρο του Μεξικού και της Καραϊβικής.
Στο Κανκούν, μια στρατιά από τσιμεντένιες ανθρώπινες φιγούρες μόλις είναι έτοιμη για υποβρύχια κατάδυση αφήνοντας πίσω της την παραλία.
Τα γλυπτά αυτά θα συμβάλουν στην δημιουργία τεχνητών κοραλλιογενών υφάλων.
Πρόκειται για μια ομάδα τσιμεντένιων ανθρώπων του γλύπτη Jason DeCaires Taylor, ο οποίος έχει προτείνει την κατασκευή μιας «γέφυρας» ανάμεσα στην τέχνη και την περιβαλλοντική φροντίδα.
Το όλο έργο αποκαλείται : «Σιωπηρή Εξέλιξη»
Η παρουσίαση του έργου "Σιωπηρή Εξέλιξη" είναι εμπνευσμένη από πραγματικούς ανθρώπους, συμπεριλαμβανομένων πολλών Μεξικανών προερχόμενων από διαφορετικά κοινωνικά στρώματα και θα αποτελέσει την υποβρύχια βασική δομή για την ανάπτυξη της θαλάσσιας ζωής.
Οι πρώτες ενδείξεις του εγχειρήματος είναι αισιόδοξες
Ο DeCaires Taylor εξηγεί ότι το άγχος για την εξαφάνιση των κοραλλιών είναι πάρα πολύ έντονο σε αυτή τουριστική περιοχή του Μεξικού, και ότι αυτή η παρέμβαση του επιδιώκει να εκπροσωπήσει την ευθύνη όλων για την αποκατάσταση αυτής της περιβαλλοντικής ζημίας,
Σε αυτό το υποβρύχιο μουσείο τά έργα: "Η Γλάστρα της ελπίδας", "The Man Burning", "το Όνειρο" καθώς και άλλα που βρίσκονται βυθισμένα κάτω από το νερό από τα τέλη του 2009, έχουν εμπνευσθεί από έναν ψαρά
Το έργο : η " Γλάστρα της Ελπίδας» … φυσική αναμονή
Τα κοράλλια θα επωφεληθούν από τη χημική σύνθεση των τσιμεντένιων γλυπτών για να τα αποικίσουν και να αναπαραχθούν καλύπτοντας τα έτσι, με την πάροδο του χρόνου, με διαφορετικά χρώματα.
Η εξάρτηση αγαλμάτων και περιβάλλοντος είναι οργανική
Με το έργο του αυτό ο DeCaires Taylor θέλει να δείξει ότι όπως σε πολλά κτίρια που χτίζουμε γύρω μας, έτσι και εδώ η ανθρώπινη εξάρτηση από τη φύση είναι οργανική.
Τα αγάλματα αυτά προήλθαν από ζωντανά μοντέλα.
Στα ζωντανά μοντέλα του DeCaires Taylor συμπεριλαμβάνονταν μια καλόγρια 85 ετών, ένα τρίχρονο αγόρι, ένας λογιστής, ένας δάσκαλος γιόγκα, ένας φοιτητής, ένας ακροβάτης, ακόμη και ένας δημοσιογράφος του BBC.
Έργο με σκηνή φυσική της καθημερινότητας
Το όλο εγχείρημα, αποτελείται περίπου από 400 αγάλματα που ζυγίζουν πάνω από 120 τόνους. Τα έργα αυτά βρίσκονται σήμερα βυθισμένα στο Κανκούν στο έλεος της φύσης.
Προς το τέλος του 2010 θα ξεκινήσει η τρίτη φάση:
Ο Taylor DeCaires και οι συνεργάτες του, το Εθνικό Θαλάσσιο Πάρκο και ο Ναυτικός Όμιλος του Κανκούν θα καλέσουν και άλλους καλλιτέχνες να συμβάλουν με δημιουργίες τους στην καλλιτεχνική ανάδειξη επίσης και όλου του περιβάλλοντος χώρου.
santosight.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου