...η μεγαλύτερη γραβιέρα του κόσμου που αποκαλύφθηκε εν χορδαίς και οργάνω και έγινε το διαβατήριο του Μυλοποταμίτικου χωριού για το βιβλίο των ρεκόρ του Γκίνες!
Γράφω ότι ήταν και δεν είναι πλέον, διότι η γραβιέρα-γίγας που παρασκευάστηκε στις 19 Μαρτίου με επτά τόνους πρόβειου γάλακτος και αποκαλύφθηκε στη χθεσινή τέταρτη «γιορτή του βοσκού και του τυριού» , την οποία διοργανώνει ο Πολιτιστικός Σύλλογος Ζωνιανών, χρειάστηκε τεσσερισήμισι μήνες για να ωριμάσει και μόλις μια ώρα για να τεμαχιστεί και να καταβροχθιστεί από τους περίπου επτά χιλιάδες νοματαίους, που έφτασαν στις παρυφές του Ψηλορείτη.
Οι Ζωνιανοί εποφθαλμιούσαν αυτό το ρεκόρ εδώ και τέσσερα χρόνια και το πέτυχαν ακολουθώντας την αριθμητική πρόοδο: την πρώτη χρονιά του εγχειρήματος (2008) το τυρί βγήκε 144 κιλά, τη δεύτερη έφτασε στα 250, πέρυσι ανέβηκε στα 444 και χθες (μετά την αφαίρεση του απόβαρου) εζυγίσθη, εμετρήθη και ευρέθη γιγαντιαίο: με διάμετρο δυο μέτρα, πάχος 35 εκατοστά και καθαρό βάρος 1054 κιλά!
Η γραβιέρα - θαύμα φέρει την υπογραφή πέντε μερακλήδων τυροκόμων: του επικεφαλής της ομάδας Μανώλη Παρασύρη, των αδελφών Δημήτρη και Κώστα Παπαδάκη, του Θωμά Παπαδάκη και (εκ μέρους της Ένωσης Αγροτικών Συνεταιρισμών Μυλοποτάμου) του Κώστα Σταυρακάκη. Φέρει επίσης τη σφραγίδα των μαρτύρων, όπως απαιτεί το πρωτόκολλο της εισαγωγής στο βιβλίο Γκίνες, συμπεριλαμβανομένων του (Ρεθυμνιώτη) Υφυπουργού Προστασίας του Πολίτη Μανώλη Οθωνα, του Μητροπολίτη Ρεθύμνου και Αυλοποτάμου Ευγένιου και του Επισκόπου Βορείου Αμερικής Άνθιμου.
Πάνω απ' όλα όμως φέρει το τερψιλαρύγγιον όλων εκείνων που προσέτρεξαν στο κάλεσμα του παρεξηγημένου χωριού και απόλαυσαν όχι μονάχα το μεγαλύτερο τυρί του κόσμου, αλλά και όλα τα συμπαρομαρτούντα: το καλλιτεχνικό πρόγραμμα με τον λυράρη Βασίλη Σκουλά, την έκθεση ζωγραφικής του Γιάννη Παρασύρη (με θέμα την ποιμενική ζωή στον ορεινό Μυλοπόταμο), και την ξενάγηση στο Μουσείο Ποταμιάνου (με τα κέρινα ομοιώματα απ' όλη ην ελληνική Ιστορία), στο (γεμάτο από σταλακτίτες και σταλαγμίτες) σπήλαιο «Σφενδόνη» και το φαράγγι των Ζωνιανών.
Άφησα έξω απ' αυτόν τον λογαριασμό των παράληλων δράσεων της εκδήλωσης τα τα γουλίδια και τα αντικριστά, που ψηνόντουσαν καταμεσής του δρόμου και τα υπόλοιπα παραδοσιακά κρητικά εδέσματα, διότι θα σας τρέχουν τα σάλια και θα αισθάνομαι τύψεις συνειδήσεως!
Δεν είμαι αντικειμενικός με την Κρήτη και ειδικώς με την ευρύτερη περιοχή του Ρεθύμνου διότι έλκω από εκεί την καταγωγή μου και τη λογιάζω ως το καλύτερο μέρος του πλανήτη! Τα Ζωνιανά δεν είναι μονάχα η εικόνα που βγήκε προς τα έξω στις 5 Νοεμβρίου του 2007, διότι υπάρχει και μια άλλη πλευρά: η ανθρώπινη που δυστυχώς αδικήθηκε από την κανιβαλική μανία των ΜΜΕ και τώρα προσπαθεί να πάρει την εκδίκησή της. Δεν είναι αυτός ο στόχος των Ζωνιανών, ούτε προσπαθούν τάχα να εξαγνιστούν με τις γιορτές ου βοσκού και του τυριού. Χθες το βράδυ που άνοιξα μια τέτοια κουβέντα, κάποιοι μπορεί να την παρεξήγησαν αλλά τη σκαπουλάρω διότι έχω βαφτίσει ένα κορίτσι εκεί και ξέρουν τα αισθήματα μου για το χωριό και για τους ανθρώπους του...
Τα Ζωνιανά είναι γεμάτα από ζωή, από φλόγα, από όραμα, από φιλοξενία, από κουλτούρα, από πολιτισμό κι από καλούς ανθρώπους. Δεν είναι οι. αγριάνθρωποι που ήθελε σώνει και καλά να μας δείξει εκείνη την εποχή η τηλεόραση, αλλά μια κοινωνία δημιουργική, φιλοπρόοδη, τίμια με ένα όραμα, που του δίνει κάθε μέρα σάρκα και οστά!
gazzetta.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου