Σιωπητήριο για την γκάιντα της D-Day

ΛΟΝΔΙΝΟ Σίγησε η γκάιντα που ακουγόταν όσο οι Σύμμαχοι πραγματοποιούσαν την απόβαση στη Νορμανδία. Ο στρατιώτης που έπαιζε σκωτσέζικους σκοπούς την κρισιμότερη ώρα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου πέθανε την περασμένη Τετάρτη στη Βρετανία σε ηλικία 88 ετών.

Ο Μπιλ Μίλιν ήταν 21 ετών και υπηρετούσε σε μονάδα που αποβιβάστηκε σε μια παραλία κοντά στην πόλη Καν τα ξημερώματα της 6ης Ιουνίου 1944. Λίγο πριν από την απόβαση τον πλησίασε ο ταξίαρχος Σάιμον Φρέιζερ, ο 15ος Λόρδος Λόβατ, ένας από τους διασημότερους αριστοκράτες της Σκωτίας, και του ζήτησε να παίξει γκάιντα για να ανυψώσει το ηθικό των στρατιωτών. Ο Μίλιν δίσταζε επειδή υπήρχαν διαταγές από την εποχή του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου οι οποίες απαγόρευαν την γκάιντα στα πεδία της μάχης λόγω...
...του κινδύνου να προσελκύσουν τα εχθρικά πυρά. Οταν ανέφερε την αντίρρησή του στον ανώτερό του, εκείνος του απάντησε: «Μα αυτό προέρχεται από την αγγλική υπηρεσίαπολέμου.Εμείς είμαστε και οι δύο Σκωτσέζοι. Δεν ισχύει για εμάς».

Ετσι ο Μίλιν πήρε την γκάιντά του και κατέβηκε στην παραλία στην οποία οι Σύμμαχοι είχαν δώσει το κωδικό όνομα «Παραλία του Σπαθιού» και βρισκόταν στο ανατολικό τμήμα του μετώπου που είχαν επιλέξει για την απόβαση. Περίπου 3.000 στρατιώτες σκοτώθηκαν τις πρώτες 24 ώρες της επιχείρησης, τα δύο τρίτα Αμερικανοί.

Ο Μίλιν μπήκε στο νερό που του έφτανε ως τη μέση, «κάνοντας το κιλτ του να επιπλέει», όπως διηγήθηκε ο ίδιος αργότερα, και άρχισε να περπατάει πάνω-κάτω παίζοντας τις μελωδίες που του είχε παραγγείλει ο ταξίαρχος. Οι Γερμανοί γάζωναν την παραλία με σφαίρες, αλλά ο Μίλιν συνέχισε να παίζει καθώς οι σύντροφοί του περνούσαν μέσα από τον καπνό και τις φλόγες προελαύνοντας προς τις γερμανικές θέσεις.

«Δεν πρόσεξα ότι με πυροβολούσαν. Οταν είσαι νέος κάνεις πράγματα που ούτε θα φανταζόσουν ότι θα τα έκανες όταν είσαι μεγαλύτερος» είπε αργότερα μιλώντας στο ΒΒC. Δεν θεωρούσε ηρωική τη στάση του. Μετά το τέλος του πολέμου, όταν συνάντησε Γερμανούς που πολέμησαν σ΄ εκείνη την παραλία, του είπαν ότι δεν τον πυροβόλησαν επειδή τον πέρασαν για τρελό.

Ο Μίλιν θυμόταν βρετανούς στρατιώτες να τον χειροκροτούν καθώς και ότι αισθανόταν άσχημα επειδή ήταν αναγκασμένος να περπατάει ανάμεσα σε τραυματισμένους που ήθελαν βοήθεια. Οσοι όμως επέζησαν είχαν μόνο καλά λόγια να πουν γι΄ αυτόν. «Δεν θα ξεχάσω ποτέ την ώρα που άκουσα την γκάιντα του Μίλιν» είπε χρόνια μετά ένας από τους κομάντο της απόβασης, ο Τομ Ντάνκαν. «Αισθανθήκαμε υπερηφάνεια και μας θύμισε το σπίτι μας και τον λόγο για τον οποίο πολεμούσαμε» .

tovima.gr