Πρόκειται για......το αίτημα 800 περίπου συνταξιούχων πρώην βουλευτών να λάβουν αναδρομικές αυξήσεις των συντάξεών τους κατά 250.000 ευρώ έκαστος-ήτοι, περίπου 200 εκατομμύρια ευρώ συνολικά.
Πόθεν προκύπτει η διεκδίκηση; Από την καραμπόλα που προκάλεσε η αντίστοιχη αύξηση στις αμοιβές των δικαστών το διάστημα 2003-2007. Κι αυτό διότι σύμφωνα με το Ζ΄Ψήφισμα της Αναθεωρητικής Βουλής το 1975, οι αποδοχές των βουλευτών εξισώνονται μ΄εκείνες των προέδρων των Ανωτάτων Δικαστηρίων. Που σημαίνει ότι...
όποτε αυξάνονται οι δεύτερες, ακολουθούν και οι πρώτες, οπότε, αναλογικά, αυξάνονται και οι συντάξεις των πρώην εθνοπατέρων και εθνομητέρων.
Αυτή η «αρχή» δεν ίσχυσε τα τελευταία χρόνια, οπότε οι βουλευτικές αποδοχές-συντάξεις δεν ακολούθησαν τις αντίστοιχες των δικαστών προκειμένου να μη προκληθεί το κοινό αίσθημα. Ταυτοχρόνως, αν και έγιναν δύο αναθεωρήσεις του Συντάγματος την τελευταία δεκαετία (2001 και 2008) ουδείς «έθιξε» το Ζ΄Ψήφισμα του 1975 με αποτέλεσμα να εγείρονται απαιτήσεις: όχι από τους εν ενεργεία βουλευτές (σ.σ. οι οποίοι δεν τολμούν, για ευνόητους λόγους, να ζητήσουν γενναίες αυξήσεις) αλλά από τους συνταξιούχους πρώην βουλευτές οι οποίοι, πλέον, δεν έχουν να φοβούνται κανένα πολιτικό κόστος.
Το θέμα (ξανα)έφερε στην επιφάνεια χθες η αντιπρόεδρος του Β΄Τμήματος του Ελεγκτικού Συνεδρίου Φλωρεντία Καλδή. Σύμφωνα με την ενημέρωση που έκανε στην αρμόδια επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής, οι διεκδικήσεις εγείρονται από τρεις «ομάδες» πρώην βουλευτών: Η πρώτη αφορά εκείνους που κινήθηκαν δικαστικά με προσφυγές για να εφαρμοσθεί η εξίσωση με τους δικαστές. Στη δεύτερη ανήκουν εκείνοι που κινήθηκαν μεταγενέστερα δικαστικά. Ενώ η τρίτη ομάδα πρώην βουλευτών έχει καταθέσει αγωγές ζητώντας αναδρομικά για το διάστημα από το 2008 μέχρι σήμερα.
Να σημειωθεί ότι οι βουλευτές δικαιούνται να παίρνουν σύνταξη και από τη Βουλή και από το επάγγελμα που ασκούσαν είτε πριν, είτε στη διάρκεια της θητείας τους. Το δικαίωμα συνταξιοδότησης το θεμελιώνουν μετά από δύο θητείες στη Βουλή (ανεξάρτητα από τη χρονική διάρκεια της καθεμίας). Όσοι εξελέγησαν για πρώτη φορά μετά το 1993 δικαιούνται σύνταξη όταν κλείσουν το 65ο έτος της ηλικίας τους, ενώ για τους παλαιότερους το όριο ηλικίας πέφτει στα 55 χρόνια.
Το ποσό της σύνταξης αντιστοιχεί στο 80% της βουλευτικής αποζημίωσης η οποία κινείται στα περίπου 5.000 ευρώ μηνιαίως.
γράφει η Μαρίνα Μάνη
από το capital
Σαφέστατα η υπόθεση με τους συνταξιούχους βουλευτές και τις προκλητικές απαιτήσεις τους, είναι σοβαρό θέμα και λογικό είναι να απασχολεί την επικαιρότητα. Δύο ημέρες τώρα ο κόσμος που ζει τις ημέρες του Μνημονίου, σιχτιρίζει τους πολιτικούς γιατί τα “τρώνε μόνοι τους”. Δικαίως να αισθάνεται ο κόσμος απογοητευμένους από τους πολιτικούς ταγούς, έστω κι αν αυτοί είναι συνταξιούχοι. Δείχνουν άλλωστε το επίπεδό τους, σε μια στιγμή που η Ελλάδα χρεοκοπεί αυτοί να ζητούν 80 εκατ. ευρώ.Λογικό λοιπόν και τα πολιτικά κόμματα να αποδοκιμάζουν αυτή τη στάση.
Πρόκειται για ένα παλιό θέμα για το οποίο αναμένεται μια δικαστική απόφαση και που δύσκολα θα βρεθούν χρήματα να πληρωθούν οι συνταξιούχοι, ακόμη κι αν δικαιωθούν, πράγμα πολύ πιθανό.
Τότε γιατί έτσι ξαφνικά ανακινήθηκε το θέμα; Την ίδια ημέρα μάλιστα που η Τρόικα πάτησε το πόδι της στην Αθήνα, άρχισε το ξεσκόνισμα της κυβέρνησης, ενώ πληθαίνουν τα σενάρια για κούρεμα το οποίο, σύμφωνα με τους FT πρέπει να φτάσει το 55%.
Πολύ περίεργη είναι αυτή η προσπάθεια αποπροσανατολισμού από πραγματικά προβλήματα, καίριας σημασίας ζητήματα και υποθέσεις που αν σκάσουν θα προκαλέσουν πάταγο.
Γιατί όλος ο κόσμος να ασχολείται με τους… “κλέφτες” πολιτικούς, όπως γράφουν σε διάφορα sites αγανακτισμένοι πολίτες; Μήπως δηλαδή η απαξίωση του πολιτικού συστήματος που έχει φτάσει στο ζενίθ μετά και από την υπόθεση των συνταξιούχων, βολεύει το υπάρχον πολιτικό σύστημα, με απλά λόγια την ίδια την κυβέρνηση;
Οι απαιτήσεις των “κακών” συνταξιούχων είναι ωραίο θέαμα για τα κανάλια, τα ραδιόφωνα, τις εφημερίδες και τα πηγαδάκια στο καφενείο.
Την ίδια στιγμή η οικονομία βρίσκεται σε μαύρο χάλι, οι τροϊκανοί μας έχουν βάλει άγριο χέρι και πιέζουν για μέτρα, ο Παμπούκης ψάχνει τους Καταριανούς για το Ελληνικό ενώ ο Στρος Καν επανέρχεται δριμύτερος για να μας θυμίσει ότι Γ. Παπανδρέου συζητούσε μαζί του από το Νοέμβριο του 2009 για ένταξη στο ΔΝΤ.
Τόσο σημαντικά θέματα, βόμβες για την κυβέρνηση κι εμείς ασχολούμαστε με τους συνταξιούχους και με το αν ο… Μεϊμαράκης έβρισε τον Κοραντή;
Μάλιστα, η επιχείρηση αυτή της κυβέρνησης έρχεται μαζί με κάποιες πληροφορίες ότι ο πρωθυπουργός αναζητεί σανίδα σωτηρίας σε κάποια επιχειρηματική κίνηση ή κάποιο deal για να αλλάξει το κλίμα και να ξεχάσουμε την ανικανότητα του ΠΑΣΟΚ. Φημολογείται ότι σύντομα θα σκάσει είδηση από τον χώρο των τραπεζών ώστε να δοθεί ένα μήνυμα αισιοδοξίας και επανεκκίνησης της οικονομίας.
Αλλά με φθηνά επικοινωνιακά τεχνάσματα, δεν ξεχνιέται η πραγματική αλήθεια. Το κακό μας το χάλι και το γεγονός ότι η χώρα βουλιάζει όλο και περισσότερο στη λάσπη.
apneargr.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου